| |
| | Το υπερφυσικό |  | | | Για άφοβους .... | | |
Μ’ αυτό που θα ξεκινήσω θα είναι μ’ ένα στίχο από ένα άλλο τραγούδι του Chris “and now my friends come with me to a journey to the unknown…” και να σας αφηγηθώ μια εμπειρία που είχα και θα ήθελα να την μοιραστώ μαζί σας , πάντως οφείλω να σας προειδοποιήσω ότι είναι αρκετά ανατριχιαστική , κάτι σαν να βλέπετε θρίλερ .
Ήταν πριν 2-3 χρόνια την περίοδο του Πάσχα που αποφασίσαμε να έρθουμε με την μητέρα μου στο χωριό για να κάνουμε Ανάσταση και παράλληλα να γιορτάσω την ονομαστική μου εορτή επειδή έπεφτε την δεύτερη μέρα του Πάσχα .
Συνήθως πήγαινα στην εκκλησία την παραμονή ή ανήμερα της γιορτής μου για να εκκλησιαστώ εκτός από εκείνες τις ημέρες που δεν πήγα , ίσως γιατί δεν ήθελα , ίσως λόγω των προηγούμενων ημερών , ίσως ………. .
Τώρα η ιστορία διαδραματίστηκε ή την παραμονή ή ανήμερα της γιορτής , δεν θυμάμαι καλά .
Ήμουν ξαπλωμένος και παρακολουθούσα τηλεόραση , η ώρα ήταν 00:45 και το θυμάμαι χαρακτηριστικά διότι μου έκανε εντύπωση όταν ξαφνικά άκουσα ένα κόκορα να λαλάει , μου φάνηκε περίεργο , τότε γυρνάω κοιτώ το ρολόι και αμέσως μετά ακουγόντουσαν τα γαβγίσματα από σκυλιά , σαν να γάβγιζαν όλα του χωριού .
Την ίδια στιγμή από την πάνω πλευρά του σπιτιού που περνά δρόμος ακούγονταν ένα άλογο να πλησιάζει καλπάζοντας με αργό ρυθμό και να σταματά ακριβώς από πάνω .
Αμέσως μετά άκουσα και βήματα , βήματα βαριά , θορυβώδη να κατεβαίνουν τα σκαλιά όχι όμως όλα και να ανεβαίνουν μετά στα σκαλοπάτια της πόρτας και κάποιος να χτυπά την πόρτα , όχι το κουδούνι παρά μόνο την πόρτα .
Στο διπλανό κρεβάτι κοιμόταν η μητέρα μου η οποία δεν είχε ακούσει τίποτα , τρομοκρατήθηκα , σηκώθηκα και προσπάθησα να κοιτάξω από τις χαραμάδες των παντζουριών να δω ποιος ήταν , δεν μπόρεσα να διακρίνω κάποιον .
Ειλικρινά δεν ήξερα τι να κάνω , να σηκωθώ ν’ ανοίξω ή όχι , και τελικά προτίμησα το δεύτερο , δεν μπορούσα να το κάνω , δεν ήξερα τι θα αντιμετωπίσω , δεν ήξερα τι θα δω , τι να έλεγα , ήξερα μόνο ότι ήταν για μένα , δεν ήταν η φαντασίωση μου .
Είχα και έχω την εντύπωση ότι ήταν ο Άγιος που μου χάρισε το όνομα του και ήρθε παραπονεμένος γιατί δεν πήγα στην εκκλησία και τα βήματα ήταν τα δικά του , τα βαριά βήματα που σας περιέγραψα ακουγόντουσαν σαν κάποιος να φορά πανοπλία και όμως δεν είχα το θάρρος και το σθένος να τον αντιμετωπίσω ή καλύτερα να του ανοίξω .
Υπάρχουν στιγμές που το σκέφτομαι , όπως και τώρα που το γράφω και με παίρνουν τα δάκρυα , δάκρυα υπέρβαρης ψυχικής φόρτισης .
Μετά από λίγο καιρό το είπα στην μητέρα μου , είχε περάσει μία εβδομάδα , η οποία μου είπε ότι έχουν δει παλιότερα στο χωρίο τον Άγιο καβάλα στο άλογό του , το οποίο άλογο είχε αφήσει τα χνάρια του στο έδαφος .
Τελικά πόσο δειλός είμαι και πόσο αληθινή είναι η θρησκεία μας ; Δεν θα το μάθω , ίσως ποτέ .
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | και σφραγίδα | | | |
|
kelly_2007
16-05-2008 @ 02:39 | δεν ξερω τι να σου απαντησω !δεν ξερω αν ηταν οπως λες ο αγιος.
Απλα μπορω να σου πω οτι πιστευω σε πνευματα και φαντασματα εγω δει και εγω!
Αλλα, δεν πρεπει να τα φοβασαι...ξερω εκεινη την ωρα αισθανεσαι φοβο...
Ειναι ολοι γυρω μας, μας παρακολουθουν και μας προσεχουν.......... | | Helene52
16-05-2008 @ 02:49 | Ανατρίχιασα ... όχι από φόβο όμως !!!!!!
Και εγώ πιστεύω -όπως το διάβασα- ότι ήταν ο Αγ. Γεώργιος
Δεν πρέπει όμως να φοβάσαι ...... οι Αγιοι δεν κάνουν κακό... προστατεύουν ::hug.:: | | Ναταλία...
16-05-2008 @ 06:38 | Εγω σε πιστεύω και ναι ήταν ο ¨Αγιος ::yes.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
