| |
Σε κάθε ανοιγόκλεισμα των βλεφάρων, μιά ζωή έρχεται και μιά φεύγει σε τούτη αλλά κι από τούτη την ενοικιαζόμενη θυρίδα της ζωής που όλοι μας κατ ανάγκη μοιραζόμαστε,συνήθως με πολέμους και ποταμούς από δάκρυα και αίμα.
Ταξιδευτές στο ίδιο τραίνο με μιλιούνια άλλους άγνωστους, περιμένουμε το τέλος και του δικού μας ταξιδιού, γιομίζοντας ο καθένας το δικό του δισάκι με όνειρα αλλά κι ελπίδες φρούδες πολλές φορές για κάτι πέραν του φθαρτού και προσωρινού. Πάντα με τα ανθρώπινα δεδομένα και τα γήινα είναι κτισμένοι οι σταθμοί υποδοχής μας .Σύμφωνα με τις προσδοκίες μας,κήποι δροσεροί,ουρί του παραδείσου,θεσπέσιες πόλεις, ακύμαντες παραλίες και απέραντες κοιλάδες με μυροβόλα άνθη απλώνονται ως τα πέρατα της φαντασίας μας. Όλα τους φτιαγμένα και ραμμένα σύμφωνα μ ότι μπορούν να συλλάβουν οι αισθήσεις μας σε τούτο το πεδίο της προσωρινής μας διαμονής. Κι όμως, ελάχιστοι συνταξιδιώτες φαντάζονται και περιμένουν κάτι πέραν του υλικού και άσχετο με την φύση και τις αρχές της όπως τις βιώνουμε πάνω σε τούτο τον ασήμαντο κόκκο ζωής.Οι πιο πολλοί ονειρεύονται μια καινούργια αρχή χωρίς αρρώστιες ,πόνους και δάκρυα. Μια νέα ζωή που θα κυριαρχεί η νιότη κι ο τοξοβόλος έρωτας όπως εδώ κάτω στην υπόγα,αλλά χωρίς γηρατειά και βιάγκρα.
Οραματίζονται ένα σώμα αθάνατο ,σφριγηλό και ωραίο για να γεύεται τους καρπούς του παραδείσου στο διηνεκές ,χωρίς βαρυστομαχιές και αέρια.
Φαντάζονται λοιπόν ότι στον σταθμό της υποδοχής μας, θα μας έχουνε για όλους έτοιμα καινούργια ¨κουστούμια¨ ραμένα σύμφωνα με τις προσδοκίες και τις επιθυμίες μας ,για να συνεχίσουμε αυτό π αφήσαμε πίσω μας ατελείωτο,δηλαδή τουςς πόθους μας που δεν εκπληρώθηκαν. Οι φτωχοί θα γνωρίσουν τον πλούτο που δεν γεύθηκαν αλλά και οι πλούσιοι τον υπερπλούτο που θα υπερχείλιζε το σεντούκι τους που δεν πρόλαβαν στη Γή να το φισκάρουν .Ολοι λοιπόν ελπίζουν σε κάτι πολύ παραπάνω από κείνο που βίωσαν στον κόσμο της ύλης,αλλά και πάλι ..υλικό. Αναζητούν και ελπίζουν σε γνώριμες τους εικόνες απ τον Γήινο κόσμο τους.Αέρα,Νερό και χώμα αλλά σ ένα ειδυλλιακό περιβάλλον,δίχως λιμούς,σεισμούς και καταποντισμούς αλλά και καταπονήσεις από την Γήινη εργασιοθεραπεία,χωρίς αφεντικά να τους εκμεταλλεύονται και να τους απομυζούν ψυχή και σώμα.
Χωρίς φόρους και κρατήσεις, ανεργία και απολύσεις, συντάξεις και ΙΚΑ.Χωρίς αυτοκίνητα και ρυπογόνες βιομηχανίες,χωρίς τσουνάμια και τυφώνες ,χωρίς το φαινόμενο του θερμοκηπίου.
Όμως το καθαρό περιβάλλον στον κόσμο της ύλης εξαρτάται του πώς και ποιοί θα το διαχειρίζονται.
Μαζί λοιπόν με τις φιλοδοξίες και τα ανεκπλήρωτα όνειρα τους θα κουβαλήσουν και τον εγωισμό αλλά και την αρχομανία τους,τα βίτσια και τα απωθημένα τους.
Εκεί θα ξεχωρίσουνε κάποιοι συνταξιδιώτες οι οποίοι έχοντας πείρα στο εμπόριο αλλά και στην έρευνα απο τούτη την διάσταση θα φροντίσουν κάποια στιγμή να τα εκμεταλλευτούν για λογαριασμό τους με το αζημίωτο , αφού ο κόσμος της ύλης δεν συνάδει με ευαισθησίες και ρομαντισμούς. Θα δημιουργήσουν ξανά το χρήμα,τα ιερατεία,τους θρόνους,τις κάστες.Θα γεννηθεί ξανά κι ο κλάδος των πολιτικάντηδων αλλά και των κομματικών παρακοιμώμενων τους για να τους διευκολύνουνε στο έργο τους.
Και τότε οι συνταξιδιώτες θα καταλάβουνε πως δεν τέλειωσε το ταξίδι τους στον σταθμό του παραδείσου...
marakos
ευχαριστώ τους στιχοφίλους ,panta smile,dimitris favas,Natalia για τα θετικά τους σχόλια
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
