Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Εδώ είναι αρένα
 πίεση,ζόρια ,πισώπλατα,ύπουλα,διπρόσωπα.............βοηθάτε.
 
[align=center]Εδώ είναι αρένα

προσωπική είναι η σφαγή ,μόνο για σένα
νύχτες βαριές, κενό λαβύρινθο έχει η σκέψη
ένα αδρανές με πουθενά σε καταστρέφει
εδώ τσακάλια, μαύρα φίδια και σκορπιοί
γύρω σου σίδερα ,αδιέξοδο κλουβί
ερμητικά κλείνει το δρόμο η φυλακή

Ανοίγει μαύρη του μυαλού η καταπακτή
βγαίνουν λιοντάρια έτοιμα να επιτεθούν
διψάνε για αίμα, ρωτούν για σένα
Σε μυστική τους συμφωνία με το Διάβολο
έρχεται νύχτα άλλη ρότα για τον άνεμο
άγρια θηρία προκαλείς για ήττες ντροπής

Απ’ τις αρχές του πόνου ψάχνεις για ελπίδα
κάνεις βουτιά κάθε φορά στην ίδια νύχτα
πάλι σκοτάδι μέσα κι έξω ,όλα ίδια

Απ’ τις αρχές του χρόνου βάφεις καλοκαίρι
φτιάχνεις χαμόγελα καινούργια, ηλιοκαμένα
μα λάθος κύματα περνάς ,φοβάσαι, τρέμεις
νιώθεις χτυπήματα πισώπλατα ,στημένα

εδώ είναι αρένα, μυρίζω αίμα
διπρόσωποι άνθρωποι εκεί που ξεκινάμε
ύπουλες ύαινες έρχονται να σε φάνε
κρυφές λεπίδες φτύνει απόψε η σιωπή
εδώ είναι αρένα, φίλε ,λέγεται ζ ω ή



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 11
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

nikoletatsikoti@yahoo.gr
 
kornos29
20-05-2008 @ 00:28
τελειο ::theos.::
Nefeligeretis
20-05-2008 @ 00:28
Εικόνες αποκάλυψης προσαρμοσμένες στη σημερινή ζούγκλα μας. Νικολέτα την καλημέρα και τα μπράβο μου. ::hug.:: ::yes.::
ΕΛΕΝΗ21
20-05-2008 @ 00:28
εδώ είναι αρένα, μυρίζω αίμα
διπρόσωποι άνθρωποι εκεί που ξεκινάμε
ύπουλες ύαινες έρχονται να σε φάνε
κρυφές λεπίδες φτύνει απόψε η σιωπή
εδώ είναι αρένα, φίλε ,λέγεται ζ ω ή

..... Πόσο δίκιο έχεις ....
Δήμητρα
20-05-2008 @ 01:06
Μου άρεσε πολύ το θέμα και οι σκέψεις σου.
Καλημέρα.
Α.Ε. ΕΠΕ
20-05-2008 @ 01:33
Έξοχη απόδοση, ίσως γιατί βγαίνει απ' την ψυχή σου!
Θα αρκούσε, να σκεφτόμαστε πως εμείς οι ίδιοι είμαστε, πότε μέσα και πότε έξω απ' το γκισέ.
Τον θαυμασμό μου!
Ιππαρχος
20-05-2008 @ 02:13
Εξαιρετικό Νικολέτα!
Ναταλία...
20-05-2008 @ 04:34
με Δήμητρα ::yes.::
κώστας νησιώτης
20-05-2008 @ 05:57
κάνεις βουτιά κάθε φορά στην ίδια νύχτα
πάλι σκοτάδι μέσα κι έξω ,όλα ίδια

πολύ αληθινό
Ιχνηλάτης
20-05-2008 @ 09:16
Τυχαία όταν διάβαζα το ποιημά σου, ακουγόταν απο μακρυά μιά πολύ όμορφη μπαλάντα.
Έδεσε τέλεια.
ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ!!!!
Denis
20-05-2008 @ 10:15
Φοράει κάποτε κι αυτό το αποκρουστικό προσωπείο η ζωή... Όμως, δεν ξέρω, αν είναι το επικρατέστερο... Ίσως, ο καθένας, ανάλογα με τις συγκυρίες ή τις περιστάσεις του βίου του, δίνει κι από διαφορετική απάντηση... ::smile.:: ::hug.::
nirbana
20-05-2008 @ 11:53
αρένα η ζωή κι όποιος αντέξει...αληθινό..

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο