| |
Γέρος έφτασα να είμαι
στα σαράντα
Και κάθομαι και συζητώ
για ανέμους
Και αστεράκια
Τι μέρα θα ρθει ,
τι θα δώ
Τι μου ορίζει η μοίρα.
Και στο καναπέ τον ξεξασπρο
Ακούω Καλομοίρα.
Σχολάω τρεις απ τη δουλειά
Του δημοσίου εργάτης είμαι
Κι όλη τι μέρα σκέφτομαι
αν είμαι ή δεν είμαι
Ζωντανός ,νεκρός
τι σκέφτομαι δεν ξέρω
Το μόνο που μου κάθεται
Είναι ο μισθός στις μία
κάθε μήνα.
Κι έρχεται απ το παράθυρο
Μια δυνατή φωνή
Ξυπνάω…
Είναι του γείτονα
Η άχαρη φωνή
¨ βοήθεια πεινάω¨
Για κοίτα τον
Ακούραστος ,στέκει
εκεί ορθός
Χωρίς βαριεστιμάρα
Παρέα στέκει δίπλα του
η σάρα και η μάρα
Εργάτες οικοδόμοι ,φοιτητές
Τεμπέληδες ,
μαύροι , κίτρινοι, ασιάτες
Που πάτε ορέ αναλώσιμοι
Που πάτε ρε μπινέδες
Αφού δε μάθατε ορέ
Γιατί δεν το ρωτάτε
Τέλος η επανάσταση
Καθίστε και σωπάστε
Δεν είναι εδώ του Μακρυγιάννη
Η φάρα,
Εδώ δεν έχει λάβαρα
Δεν έχει εικοσιένα
Ούτε Οκτώβριο μήνα έχουμε
Ούτε Απρίλη μήνα
Τέλος στην εποχή μας έδωσε
Η άγνοια κι η ανία
Γι αυτό ορέ μη σκίζετε
Τα ρούχα με μανία
Γιατί χειμώνας έρχεται
Έρχεται πνευμονία
Κι έχει απεργία το Εσύ
Και ο γιατρός κοιμάται
Και εσείς φτωχοί εραστές
Του αύριο
ασφάλεια καμία
Ούτε το ΙΚΑ έχετε
Ούτε στο παντελόνι τσέπη
Για αυτό μην με ξυπνάτε
Ξυπόλητοι του ονείρου
Εδώ το τέλος της γραμμής
Το τέλος της ταινίας
Κι αν δεν σας το έδειξε κανείς
Μια φορά θα σας το πώ
Γραμμένους σαν έχουν ολοι τους
Γραμμένους ξεγραμμένους
Γι αυτό σκύψτε τα κεφαλάκια σας
Κλείστε τα στοματάκια σας
Κι άντε παραπέρα….
Μολύνατε τον ύπνο μου
Μολύνατε τον αέρα
Κι ύστερα σκέφτομαι εγώ
Πως αύριο πηγαίνω στη δουλειά
Και πως στις τρεις σχολάω
Δημόσιος είμαι εγώ υπάλληλος
Τον βουλευτή στηρίζω
Κι είμαι άρχοντας εγώ
Και την ζωή μου ορίζω….
την κοινωνία νοιάζομαι
γι αυτό δεν την πειράζω
ετσι να μείνει άχαρη
ποτέ μου μην αλλάζω
αυτό που τον ύπνο μου μπορεί
να τον χαλάσει
Κι ας ειμαι στα σαράντα μου
με ασπρα μαλλιά και γέρος
και κάθομαι και συζητώ
για ανέμους
Και αστεράκια
Τι μέρα θα ρθει ,
τι θα δώ
Τι μου ορίζει η μοίρα.
Και στο καναπέ τον ξεξασπρο
ν' ακούω Καλομοίρα.
Υ.Γ. Ποτέ μην ξεχνάς πως η ζωή είναι δική σου…
Το μυαλό δικό σου… η μοίρα …θα γίνει δική σου…
Όταν μάθεις πως τα χρώματα είναι απόρροια αντανάκλασης του φωτός
Στην γήινη ατμόσφαιρα.. κι ανήκουν σε κάθε ανάσα του πλανήτη…ανθρώπινη κι άλλη ζώσα ψυχή…ο αέρας είναι ιδιος σε όλη τη γή…Και η πληγή δεν κλείνει βάζοντας το δάκτυλο μέσα…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
