Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132737 Τραγούδια, 271228 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 αμετάκλητα
 
Στεγνή η στερνή γη
χώματα στραγγισμένα ολότελα
δίχως μια στάλα υγρή ζωή
μονάχα κάψα
μονάχα στρώματα καπνού
φριχτά που στριμωχτήκαν.

Κι οι άνθρωποι λιγνοί
αφιονισμένοι
λίγο το νιώθουν
πόσο αμετάκλητα
βυθίζουν
στην προσμονή
τα εντός τους πεδία`
λίγο το νιώθουν το αμετάκλητο.

Μα πότε το’ νιωσαν ;

Πάντα μετά καλούνται
μιας ζωής τη μάταιη γύμνια
να ιστορήσουν`
πάντα μετά.

Τα πόδια τους γυμνά
γυμνός κι ο νους τους.

Κι ο ποιητής;

Πάντα πιο πίσω απ’ τη στιγμή
εντός του τσαλακώνει βίαια
-μήπως λειάνει απ’ αρχής-
την ήττα πoυ ζυγώνει.

Το πρόσωπό του
πάλι δεν αντίκρισε`
ίσως μονάχα
το είδωλο της γύμνιας του
φριχτά ανεστραμμένο.







 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 16
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
χρηστος καραμανος
22-05-2008 @ 02:49
ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΑ ΟΜΟΡΦΗ ΠΟΙΗΤΡΙΑ!!ΘΑ ΣΕ ΔΙΑΒΑΖΩ!!!
Κατσοράκι
22-05-2008 @ 02:57
ΧΜΜΜΜΜΜ ενδιαφέρον!!!! μπράβο! ::yes.:: ::theos.:: ::up.::
de la flores
22-05-2008 @ 03:42
παρα πολυ όμορφο. ::theos.::
Ναταλία...
22-05-2008 @ 04:24
πανέμορφη η γραφή σου ::yes.:: ::up.:: ::kiss.::
tinios
22-05-2008 @ 05:05
"Πάντα πιο πίσω απ’ τη στιγμή
εντός του τσαλακώνει βίαια
-μήπως λειάνει απ’ αρχής-
την ήττα πoυ ζυγώνει."
Εξαιρετικό!!
armenisths
22-05-2008 @ 05:41
Το πρόσωπό του
πάλι δεν αντίκρισε`
ίσως μονάχα
το είδωλο της γύμνιας του
φριχτά ανεστραμμένο.

ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ ::theos.:: ::yes.:: ::hug.::
zennoula
22-05-2008 @ 06:18
::up.:: ::up.:: ::yes.::
dorakara
22-05-2008 @ 07:15
Πολύ όμορφο!!! ::up.::
Denis
22-05-2008 @ 07:57
Πικρή περιγραφή ενός άνυδρου τοπίου ματαιότητας... ::sad.::
keadas
22-05-2008 @ 09:53
εξαιρετικό.
ΝΟΥΦΑΡΟ
22-05-2008 @ 14:15
::up.:: ::theos.:: ::up.::
TAS
22-05-2008 @ 14:40
να επέστρεφες οριστικά και αμετάκλητα . . ::sad.::
justawoman
22-05-2008 @ 14:47
Ότι χρειαζόμουν να διαβάσω αυτή τη στιγμή!!!

Ειρήνη μου, λείπεις
MARGARITA
22-05-2008 @ 22:07
Δεν ήξερα ποιά στροφή....ποιός στίχος με άγγιξε περισσότερο...με τον καιάδα και εγώ...μπράβο σου
Αστεροτρόπιο (Jeny)
23-05-2008 @ 23:57
πάντα μετά!
Τι ευχάριστη έκπληξη να σε ξαναδιαβάσω επιτέλους!

πόσο αμετάκλητα
βυθίζουν
στην προσμονή
τα εντός τους πεδία`
λίγο το νιώθουν το αμετάκλητο

με ανατρίχιασες. Φιλιά!!!
κώστας νησιώτης
24-05-2008 @ 09:30
η θεση του ποιητη

Πάντα πιο πίσω απ’ τη στιγμή

ειναι αραγε εκει;

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο