Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Στάζει
 Μυστικός Κήπος Secret Garden
 
Πέφτει η βροχή, πάλι κοιτάς στο παραθύρι
ώρα κρατούσες αδειανό μικρό ποτήρι
θα στο γεμίσω με νερό μέχρι τα χείλη
σα θα χαθεί το βλέμμα σου μέσα στο δείλι
το μυστικό δεν ήτανε καλά κρυμμένο
το πήρα και το έδωσα σ’ αγέρα ξένο.
Για να το πάρει μακριά να το φυλάξει
να υποσχεθεί και ξαφνικά να με γελάσει
να το προδώσει μια βραδιά το μυστικό μας
για ν’ απλωθεί το όνειρο στον ουρανό μας.

Είναι η ματιά που έπαιξε μέσα στο χρόνο
είναι η λέξη που γεννά γλυκό τον πόνο
δεν έχω τώρα γυρισμό και ξεμακραίνω
είναι η ώρα της σιωπής που σε γυρεύω.
Τις ώρες μου αγάπησε ο ουρανός σου
τις είδα λίγο πιο μικρές μες το χαμόγελό σου
σα σταματήσει η βροχή θα ησυχάσουν
θα γίνει τ’ όνειρο ζωή και θα μας φτάσουν.

Είναι που ακόμη νοσταλγείς κείνα τα γέλια
που στέλναμε στις Κυριακές τα μεσημέρια
παιδιά που παίζαν’ στις αυλές και μαζευτήκαν’
μες του μυαλού τα σύνορα αποκλειστήκαν’
ορφανεμένη η στιγμή θλίψη μαζεύει
αναπολεί δίχως χαρά κι όμως μαγεύει
στάζει η βροχή στο κάγκελο και στο παρόν μας
μας φέρνει πίσω, μας γυρνά στο παρελθόν μας.




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 16
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Ανασύρω
      Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Εμπνευστείτε κι αφήστε τους άλλους να ανησυχούν.
 
Θεοδώρα Μονεμβασίτη
22-05-2008 @ 14:02
Μυστικός Κήπος Secret Garden

http://www.youtube.com/watch?v=Z7ZBJvqi7WM&feature=related
velico
22-05-2008 @ 14:08
Τα σέβη μου θεοδώρα!
isidora
22-05-2008 @ 14:13
ορφανεμένη η στιγμή θλίψη μαζεύει
αναπολεί δίχως χαρά κι όμως μαγεύει
στάζει η βροχή στο κάγκελο και στο παρόν μας
μας φέρνει πίσω και γυρνά στο παρελθόν μας.

Υπέροχο διάχυτο με μια γλυκιά μελαγχολία...
Αγνή
22-05-2008 @ 14:30
ωραίος τίτλος
θυμίζει βροχή
Nefeligeretis
22-05-2008 @ 14:38
...Είναι που ακόμη νοσταλγείς κείνα τα γέλια
που στέλναμε στις Κυριακές τα μεσημέρια
παιδιά που παίζαν’ στις αυλές και μαζευτήκαν’...

Νά 'ξερες πόσα μου θύμισες. Καταπληκτικό όλο Θεοδώρα. ::smile.::
neshart
22-05-2008 @ 14:48
Τελικα τις μεταμεσονυχτιες ωρες γραφωνται τα καλυτερα !!!
ησυχες ωρες και οι εμπνευσεις ερχονται σαν απαλο αερακι
που φυσαει και αυτη την ωρα.ΤΕΛΕΙΟ παει στα αγαπημενα μου. ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Θεοδώρα Μονεμβασίτη
22-05-2008 @ 15:37
Για τους νυχτερινούς φίλους του στίχου και του τραγουδιού κάτι ακόμη...

http://www.youtube.com/watch?v=z7cMrnfWLAI&feature=related
anthrakoryxos
22-05-2008 @ 18:53
Τις ώρες μου αγάπησε ο ουρανός σου
τις είδα λίγο πιο μικρές μες το χαμόγελό σου..

kornos29
22-05-2008 @ 21:44
υπεροχο θεοδωρα ::up.:: ::up.:: ::up.::
swordfish
22-05-2008 @ 23:44
Καλημέρα Θεοδώρα!!!!! ::up.::
AlexSAI
23-05-2008 @ 00:36
Την καλημέρα μου !!! ::yes.::
candy-candy
23-05-2008 @ 00:59
"ορφανεμένη η στιγμή θλίψη μαζεύει
αναπολεί δίχως χαρά κι όμως μαγεύει
στάζει η βροχή στο κάγκελο και στο παρόν μας
μας φέρνει πίσω, μας γυρνά στο παρελθόν μας."

. . .
το τέλος είναι πα-νέ-μο-ρφο!!!
de la flores
23-05-2008 @ 03:47
::smile.:: αχ!!! ένα μεγάλο, νοσταλγικό , χαμογελαστό αχ.
πανέμορφο.
Λασκαράτος
23-05-2008 @ 06:23
special θεοδωρα.................! ::theos.::
Θεοδώρα Μονεμβασίτη
23-05-2008 @ 07:43
είστε υπέροχοι
TAS
23-05-2008 @ 23:30
συμφωνώ με την Θεοδώρα . . ::wink.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο