Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ο θάνατος της αυγής
 
Κάθε μέρα παρέα ήμουνα μαζί με την αυγή
Εικόνες φτιάχναμε συναισθημάτων και με δάκρυα τις κολλούσαμε επάνω σε χαρτί
Χαρτιά που φυλαγμένα έχω, όποιος θέλει να τα δει
Μα καλύτερα όχι, όποιος δε θέλει η καρδιά του σε μπελάδες να μπει

Τις ώρες μας, έτσι, δε τις περνούσαμε γελώντας
Ούτε από ψηλά κοιτάζαμε τον κόσμο πετώντας
Κι αν κάποιοι μας είδαν με σύννεφα να κάνουμε παρέα, καθισμένοι στη γη
Ήταν επειδή δάκρυα κατέβαιναν να μαζέψουν για την επόμενη βροχή

Άλλες φορές πάλι, στα μάτια κοιταζόμασταν κι όποιος τα έκλεινε πρώτα
Άνοιγε του μυαλού του μια πόρτα
Ο άλλος έπρεπε απ’ του υπνωτισμένου το μυαλό να βγάλει αισθήσεις
Στο όνειρο να τις δώσει, για να γίνουν παραισθήσεις

Αυτό το παιχνίδι λοιπόν, είναι η αιτία θανάτου της
Το χέρι μου οπλισμένο με παραίσθηση, έκοψε την ανάσα της
Ναι εγώ είμαι ο φονιάς, ο πρώην φίλος και αδερφός
Πιστεύοντας τα παρακάτω λόγια, έγινα στιγμιαία εχθρός

«Δες πως χαμογελάει η αυγή στο άδειο σου πρόσωπο. Μίλησέ της με τα μάτια κλειστά, θα τη νιώσεις και θα την καταραστείς. Θα ονειρευτείς ότι ήθελες να γίνεις, μα ποτέ δε θα ξεχάσεις αυτό που είσαι, έχεις ρίζες σκληρές. Και στο άδειο σου κεφάλι, φυτρώνουν όλο και περισσότερες.»



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 4
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες,Αναμνήσεις & Βιώματα
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
χρηστος καραμανος
23-05-2008 @ 07:48
Δες πως χαμογελάει η αυγή στο άδειο σου πρόσωπο. Μίλησέ της με τα μάτια κλειστά, θα τη νιώσεις και θα την καταραστείς. Θα ονειρευτείς ότι ήθελες να γίνεις, μα ποτέ δε θα ξεχάσεις αυτό που είσαι, έχεις ρίζες σκληρές. Και στο άδειο σου κεφάλι, φυτρώνουν όλο και περισσότερες.
ΠΟΛΥ,ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::
Jorlin
23-05-2008 @ 11:58
Χαρτιά που φυλαγμένα έχω, όποιος θέλει να τα δει
Μα καλύτερα όχι, όποιος δε θέλει η καρδιά του σε μπελάδες να μπει

Της δικής μου της αρέσουν οι μπελάδες. . . ::wink.::
Παράξενο... με μυστηριώδη ομορφιά... ::yes.:: ::yes.::
Xωρολάτρης
23-05-2008 @ 13:52
Νευριαζω ιδιαιτερα οταν διαβαζω καποιες δημιουργιες σαν τις δικες σου και τις βρισκω τόσο λιγο σχολιασμενες εν αντιθεσει με άλλες που λιμοκτονουν τα σχολια απο εξαιρετικίλα..Ειναι υπέροχες οι εικονες που περιγραφεις..μου τις χαριζεις?
victornoth
23-05-2008 @ 14:28
::smile.:: Μη νευριάζεις χωρολάτρη... διάβαζε και γράφε για τον εαυτό σου και γι' αυτους που αγαπάς (ή μισείς)... δεν έχουν σημασία τόσο τα σχόλια που δίνουμε εδώ, αλλά εκείνα που καρφιτσώνουμε στα συναισθήματα μας, βαθιά μέσα μας... Όλες οι εικόνες απλόχερα δικές σου... ::smile.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο