Κομίζουμε στο κορμί μας, τις λάμψεις των ερώτων μας
Κοίτα πως ξορκίζουν τις ενοχές τους
Τα άστρα που το φως τους δε μας φτάνει
Σου λεν: Φωτίζουμε αλλού απόψε
Κι εγώ ένοχος νοιώθω
Φως καθόλου δε ρίχνω
Μόνο τον ήχο του γάργαρου νερού θυμάμαι καθώς μιλάς
Στο σεντόνι της θλίψης σου σαβανωμένη
και στάζεις στο στόμα μου σταγόνες ειλικρίνειας
Ένοχη κι εσύ
Που το φως σου μοιράζεις παντού
Γιατί αστέρι δεν σε είπαν
Μόνο σκοτάδι
Σκοτάδι κρύβεσαι
Στα παντοτινά μελανά σου σημάδια
Σημάδι όλο το κορμί σου
Απο χτύπηματα
Όχι φιλιά
Και ουρανός στα σημάδια
Νεκρός
Έπεσε τη νύχτα
Που η πρώτη σου αχτίδα έλαμψε
Αυτή η αχτίδα τον γκρέμισε τον ουρανό
Κι όλα τ' αστέρια μαζί του
Μεγάλη μου αγάπη..
Τη νύχτα που σκότωσες τον ουρανό
Δεν πρόλαβες να κάνεις ούτε μια ευχή
