| |
| | Το γκρίζο χρώμα της αγάπης |  | | | Η θλίψη στη ζωή μου σ' έβαλε και αυτή σε τράβηξε μακριά... | | |
Θυμάσαι το βράδυ που σου ‘χα αφιερώσει ένα αστέρι;
Αργά περπατούσαμε, σα να μας μετακινούσε τ’ αγέρι
Γρήγορα τα συναισθήματά όμως, συνέχεια όψη αλλάζαν
Και όποτε μάσκα ερωτική φορούσαν, τη σιωπή τρομάζαν
Θυμάσαι το βράδυ που τον εαυτό μου σου ‘χα δείξει;
Η καρδιά απ’ το παρελθόν μου μάτωνε, χωρίς κάποια πληγή να ‘χει ανοίξει
Κι εσύ τα μάτια σου παρακάλεσες τότε, δάκρυα ν’ αφήνουν
Έως ότου την καρδιά μου απ’ το αίμα να ξεπλύνουν
Θυμάσαι λοιπόν το βράδυ, που πρώτη και τελευταία φορά βρεθήκαμε…
Ρόλους που με αγάπη και αφοσίωση παίξαμε, πριν ξημερώσει αφήσαμε
Στων πουλιών τα μεταξένια φτερά λόγια που είχαμε γράψει
Βάρυναν πριν κάποιο απ’ τα πουλιά προλάβει να πετάξει
Θυμάμαι τόσο έντονα ακόμα την υπέροχη μορφή σου, με γαργαλάει ένα δάκρυ
Στου χαμόγελου τη ρυτίδα θα φτάσει και θα σβήσει τα λάθη
Όμως ακόμη και τότε, ξέρω ότι ποτέ δε θα σε ξαναδώ
Λίγο σε γνώρισα, μα πολύ σ’ αγαπώ…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
χρηστος καραμανος
24-05-2008 @ 08:11 | Λίγο σε γνώρισα, μα πολύ σ’ αγαπώ…
ΦΟΒΕΡΗ ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΟΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ!ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΣ! | | Αγνή
24-05-2008 @ 10:18 | ερωτικός και θλιμμένος απέραντα...
φοβερή ψυχή, ναι! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
