| neshart 25-05-2008 @ 14:54
 | Το μακρινό ταξίδι μου κάθε αυγή αρχίζει μικρό το βήμα μου κι αργό στη δύση με βυθίζει
 πεζοπορία μυστική στη σκοτεινή μου χώρα
 το χρόνο τον κορόιδεψα μα έχασα την ώρα
 ::yes.::   ::yes.::   ::yes.::
 |  | 
| Celestia 25-05-2008 @ 15:22
 | κρυμμένο σύμβολο κοιτάς σε έργο του Νταβίντσι κλεμμένο δώρο της φωτιάς που ίχνη δε θα αφήσει.
 
 Ανατριχιασα!
 Τι υπεροχοι στιχοι!
 Νασαι καλα Θεου-δωρα!
 φιλακια!  ::theos.::   ::theos.::   ::theos.::
 |  | 
| kornos29 25-05-2008 @ 21:49
 | βρε θεοδωρα ειναι τελειο! με ταξιδευσε πρωι πρωι ο στοιχος εχεις ταλεντο κοριτσι μου   ::theos.:: |  | 
| Βασίλης Ιωαννίδης 25-05-2008 @ 23:41
 | εξαιρετικό κείμενο... και πόσο αληθινό.
 πολύ μ' άρεσε
 |  | 
| Nefeligeretis 26-05-2008 @ 07:01
 | Θεοδώρα ακόμα και τα σχόλια είναι τιμή για τέτοια γραφή. 
 Εύγε!
 |  | 
| TAS 26-05-2008 @ 09:34
 | είσαι αστρικό σημάδι . . . (για το αμίλητο νερό , υπάρχει αντίδοτο...η ποίηση . .)  ::hug.::
 |  | 
| το κορίτσι του Μαι 26-05-2008 @ 11:01
 | το μακρινο ταξιδι μου καθε αυγη αρχιζει μικρο το βημα μου κι αργο στη δυση με βυθιζει....  ::theos.::
 με ολους  ::yes.::
 να'χεις ενα ομορφο βραδι  ::smile.::
 |  | 
|  |