neshart 25-05-2008 @ 14:54 | Το μακρινό ταξίδι μου κάθε αυγή αρχίζει
μικρό το βήμα μου κι αργό στη δύση με βυθίζει
πεζοπορία μυστική στη σκοτεινή μου χώρα
το χρόνο τον κορόιδεψα μα έχασα την ώρα
::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | |
Celestia 25-05-2008 @ 15:22 | κρυμμένο σύμβολο κοιτάς σε έργο του Νταβίντσι
κλεμμένο δώρο της φωτιάς που ίχνη δε θα αφήσει.
Ανατριχιασα!
Τι υπεροχοι στιχοι!
Νασαι καλα Θεου-δωρα!
φιλακια! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
kornos29 25-05-2008 @ 21:49 | βρε θεοδωρα ειναι τελειο! με ταξιδευσε πρωι πρωι ο στοιχος εχεις ταλεντο κοριτσι μου ::theos.:: | |
Βασίλης Ιωαννίδης 25-05-2008 @ 23:41 | εξαιρετικό κείμενο...
και πόσο αληθινό.
πολύ μ' άρεσε | |
Nefeligeretis 26-05-2008 @ 07:01 | Θεοδώρα ακόμα και τα σχόλια είναι τιμή για τέτοια γραφή.
Εύγε! | |
TAS 26-05-2008 @ 09:34 | είσαι αστρικό σημάδι . . .
(για το αμίλητο νερό , υπάρχει αντίδοτο...η ποίηση . .) ::hug.:: | |
το κορίτσι του Μαι 26-05-2008 @ 11:01 | το μακρινο ταξιδι μου καθε αυγη αρχιζει
μικρο το βημα μου κι αργο στη δυση με βυθιζει.... ::theos.::
με ολους ::yes.::
να'χεις ενα ομορφο βραδι ::smile.:: | |
![](/skin/images/misc/up.gif) |