| |
ουρανός θάλασσα γη
άλλη μι' ατέλειωτη γιορτή
και το φεγγάρι
που απλά κινείται σφαιρικά
αλλάζει χρώματα συχνά
και με σαλπάρει
με τις σκιές του να γελούν
κάνει τα πάντα ν' ακουστούν
με μεταφέρει
με κάθε κύμα που χτυπά
πάνω σε βότσαλα μικρά
σ' άγνωστα μέρη
κι αφήνει πίσω για ουρά
μια χρυσαφένια μυρωδιά
που λαμπιρίζει
καθώς το φως αντανακλά
πάνω στα μάτια μου κι απλά
με πλυμμιρίζει
ο αέρας κρύος σταθερός
από την θάλασσα υγρός
μέση ταχύτητα
η ατμόσφαιρα γλυκιά
χωρίς μια στάλα μοναξιά
χωρίς βαρύτητα
ούτε ένα βλέμμα βιαστικό
σαν η ματιά να' χει ηχώ
κι ούτε ένα δάκρυ
καρέ καρέ σαν να περνά
η ίδια πάντα ζωγραφιά
στου νου την άκρη
και κανονίζει τις σκιές
πάντα με γκρίζες πινελιές
δίνει ζωντάνια
αυτός ο κόσμος που χωρά
σ' ένα κρανίο μοναχά
με περηφάνια
περιβολάκι η ζωή
με κάθε μία αφορμή
ένα ταξίδι
γι' άλλους ορίζοντες αλλού
διασκορπισμένους στο παντού
σαν ροκανίδι
που όταν φυσά χοροπηδά
χάνεται φεύγει μακριά
παντού πηγαίνει
γίνεται σκόνη σαν χτυπά
πάνω σε πέτρες και μπετά
σαν ξεμακραίνει
έτσι η ζωή μακρυγορεί
και δεν αφήνει δηλαδή
σφυροκοπάει
τα πάντα γύρω
και σαν ξύλο
ροκανίδι ξεπηδάει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
