| |
[font=comic sans ms] [align=center]
Κοιτάζω ψηλά
Τον αδαμάντινο ουρανό
Και τον θαυμάζω
Πάντα ποθούσα ό,τι δεν μπορώ να έχω.
Κοιτάζω τον ουρανό
Γιατί [B] γεννήθηκα [/B]για να τον κοιτάξω
Ο σκοπός μου είναι να τον κοιτάξω
Κι εκείνος να με χλευάζει
Ξέροντας ότι τον θέλω τόσο πολύ
Μα ποτέ δεν θα τον αποκτήσω
Βλέπω μπροστά μου
Την ευτυχία
Ντυμένη στα λευκά
[I] Πόσο της πάει το λευκό . . . [/I]
Είναι τόσο όμορφη
Χαμογελά.
Μιλά στις ανθρώπινες καρδιές
Μονάχες πάντα
Ζητούνε λίγη
[B]Ελευθερία [/B]
Τα θανάσιμα αμαρτήματα κοιμούνται πλάι μας τα βράδια
Και μας νανουρίζει ο φόβος
Πίνουμε το νερό της λησμονιάς
Και ξεχνάμε
Να ζουμε .
Ένας κόσμος μαγικός
Που εγώ θα μπορέσω να σου χαρίσω εκείνο τ’ αστέρι που μου ζήτησες
(πόσο πικράθηκα που δεν μπορούσα)
Ένας κόσμος μαγικός
Που θα ανακαλύψουμε όλοι, αν κοιτάξουμε [B]μέσα μας . . .
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
