kornos29
27-05-2008 @ 00:17 | γεια σου φιλε δημητρη με το αριστουργειμα ευγε! ::theos.:: | |
zennoula
27-05-2008 @ 00:29 | ::up.:: ::up.:: ::up.::
υπεροχο δημητριε
μπραβο
την καλημερα μου | |
κώστας νησιώτης
27-05-2008 @ 00:37 | Φιλε Δημητρη, μεσα απο ενα θολο βλεμμα αυτη τη στιγμη, σου γραφω ενα μεγαλο ευχαριστω που αγγιξες, φιλε, τη ψυχη μου.
Είναι ακριβως το ποιημα που θα περιμενα απο τα δικα σου χερια, το εργο ψυχης, οπως εξάλλου ολα σου τα εργα, αλλά τουτο δω μου μιλά, μιλά στην πίκρα μου, μιλά στη καρδιά μου.
Γι αυτό ειναι ο φίλος, για να συμμερίζεται, να μετεχει στη λύπη, να γελά στη χαρα, ΝΑ ΝΙΩΘΕΙ | |
AlexSAI
27-05-2008 @ 00:52 | Την καλημέρα μου !!! Υπέροχο ....πολύ καλό ::yes.:: ::theos.:: ::up.:: | |
Nefeligeretis
27-05-2008 @ 00:54 | Ανατρίχιασα από συγκίνηση για το καταπληκτικό δημιούργημα σου Δημήτρη, Συγκίνηση και για την αφιέρωση και για την απόκριση του Κώστα.
Την καλημέρα μου και στους δύο. | |
isidora
27-05-2008 @ 01:32 | Σα ν’ άλλαξε όμως γνώμη ο Ποσειδώνας
και διέταξε να πάψει η τρικυμία
ημέρεψε η όψη της γοργόνας
στ’ ακρόπλωρο που είναι σκαλισμένη.
ΥΠΕΡΟΧΟ | |
Κατσοράκι
27-05-2008 @ 02:09 | ::theos.:: ::up.:: ::theos.:: | |
anuya
27-05-2008 @ 02:17 | Είναι σάν εκείνα που έγραφε ο Καζαντζάκης για τον Οδυσσέα, αλλα στους τελευταίους στίχους τα αλλάζεις, εκεί γίνεται το ποίημα ανθρώπινων διαστάσεων.
Θυμίζει πολλά κινέζικα ποιήματα που μιλάνε για επιστροφή απο μακρόχρονες εκστρατείες, απο μνήμης παραθέτω:
Στα 16 μου έφυγα στο στρατό,
στα 60 μου γύρισα στο χωριόμου.
Ρώτησα έναν χωριανό (μου απάντησε):
εκείνο εκει κάτω είναι το σπίτισου
το σκεπασμένο απο τα βρύα κ τους κισσούς.
Μπήκα, κουνέλια μπαινοβγαίνανε
στο δοκάρι φτερούγιζαν φασιανοί.
Άγριοι σπόροι φύτρωναν στην αυλή
άγρια λάχανα ώς το κατώφλι.
Θα αλέσω τους αγριόσπορους να κάνω χυλό
κ τα άγρια λάχανα θα ζεματίσω.
Τα λάχανα κ ο χυλός ετοιμάστηκαν,
με ποιόν θα κάτσω να τα μοιραστώ;
βγήκα να αγναντέψω το ηλιοβασίλεμα
κ μούσκεψαν τα ρούχαμου απο τα δάκρυα. | |
Ιχνηλάτης
27-05-2008 @ 02:21 | Χωρις λόγια!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! | |
Helene52
27-05-2008 @ 02:43 | Π α ν έ μ ο ρ φ ο !!!!!!! ::up.:: ::theos.:: ::up.::
Την καλημέρα μου Δημήτρη | |
LILA KIRA
27-05-2008 @ 02:55 | υπέροχο ::yes.:: ::up.:: ::up.:: | |
iptamenos_gatos
27-05-2008 @ 02:55 | λοιπον
ξερεις πως ο ομηρος ξερει
και το ξερεις καλα | |
Ιππαρχος
27-05-2008 @ 03:44 | Φίλοι μου, δεν θα δείτε ποτέ στα επόμενα που ελπίζω να ακολουθήσουν (υπάρχει ήδη ο Νόστος β) να ονομάζω τον ήρωά μου Οδυσσέα. Μόνο υπαινιγμούς, δε θα τολμούσα κάτι περισσότερο...Εξ ου και ο "αναγχρονισμός" με την τριήρη. Απ' όσο ξέρω δεν υπήρχε στην ομηρική εποχή... | |
Αγνή
27-05-2008 @ 04:59 | ο Νόστος είναι στοιχείο της ψυχής μας!!!
ούτως ή άλλως.
Ίππαρχε, συγκινείς!!! | |
poetryf
27-05-2008 @ 05:00 | Σα ν’ άλλαξε όμως γνώμη ο Ποσειδώνας
και διέταξε να πάψει η τρικυμία
Αυτό που περιμένουμε όλοι.
Συμφωνώ με την Αγνή. | |
χρηστος καραμανος
27-05-2008 @ 05:19 | Τα χρόνια που περάσανε αιώνας
γυρίζουν πίσω τώρα γερασμένοι
χορτάτοι από πόλεμο και πλούτη
δεν ξέρουν αν θα ζουν οι αγαπημένοι
και τους τσακίζει η αγωνία τούτη.
ΕΓΩ ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ ΣΕ ΘΑΥΜΑΖΩ!!!ΜΠΡΑΒΟ!!! ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | |
Ναταλία...
27-05-2008 @ 05:27 | αριστουργειμα ευγε ::yes.:: ::up.:: | |
ΝΑΤΣάκι
27-05-2008 @ 08:54 | Μπράβο Δημήτρη!!!Τέλειο!!!Μου άρεσε πολύ!!! ::up.:: ::theos.:: ::oh.::
Πορεία μπρος φωνάζει οδηγημένος
από το φως αστέρα αοράτου
που πάντα παραμένει καρφωμένος
απάν’ απ΄την πατρίδα του σα φάρος
και μοναχά γι’αυτόν είν’ αναμμένος
σαν απελπίζεται να παίρνει θάρρος.
| |
spil †
27-05-2008 @ 12:01 | Εξαιρετικό ! Εξαιρετικό !!! | |
jilan
27-05-2008 @ 13:05 | Δημήτρη κορυφαίος...όπως πάντα | |
Xωρολάτρης
27-05-2008 @ 13:47 | Πολύ όμορφο Δημητρη για εναν πολύ όμορφο άνθρωπο..Θα χει νομιζω μετά απο αυτο ακομα πιο ανεπτυγμενη μεσα του την ελπίδα του γυρισμου..και την προδοκια προσμονη εκεινη που πρεπει, μεχρι να τα βρει όπως τα περιεγραψες.. | |
TAS
27-05-2008 @ 14:45 | τσακίζουν οι στίχοι σου . . | |
 |
