| |  | | 
 | Denis 27-05-2008 @ 05:05
 | Την ώρα που σωπαίνει το τζιτζίκι, παίρνει τη σκυτάλη το τριζόνι! Το χάι-κού σου λειτουργεί σαν ηρεμιστικό/καταπραϋντικό και παυσίλυπο μαντζούνι, υποβάλλοντας τη σιγαλιά της φύσης! ::yes.:: ::smile.:: |  |  | ΝΑΤΣάκι 27-05-2008 @ 05:03
 | ΩΡΑΙΟ ΑΛΛΑ ΑΦΗΣΕΣ ΤΗΝ ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΝΑ ΠΑΕΙ ''ΧΑΜΕΝΗ''!!ΔΕΝ ΥΗΝ ΕΞΟΤΕΡΙΚΕΥΣΕΣ ΜΕ ΛΙΓΑ ΣΤΙΧΑΚΙΑ ΑΚΟΜΑ!!!ΓΙΑΤΙ???????  ::yes.::   ::smile.::   ::yes.:: |  |  | Ιππαρχος 27-05-2008 @ 05:16
 | Πολύ όμορφο Άνουγια!!! |  |  | χρηστος καραμανος 27-05-2008 @ 05:16
 | Ήσυχη νύχτα ΜΕΙΝΕ ΣΕ ΑΥΤΟ!!!  ::yes.::   ::yes.::   ::yes.::
 |  |  | anuya 28-05-2008 @ 04:27
 | Denis, την ώρα που σωπαίνει το τζιτζίκι, δέν ακούγεται ΤΙΠΟΤΑ, γι' αυτό δέν παίρνει κανένα πλάσμα σκυτάλη. ΝΑΤΣάκι, τί άλλο να έλεγα; τα λίγα στιχάκια ακόμα βάλ'τα εσύ. Ξέρεις την παροιμία, άν το ένα δέν αρκεί, τότε κ τα εκατό είναι λίγα. Πάντως άν σε εμπνέει για περισσότερα, γράψετα εσύ κ πέςμου.
 Δέν έμεινα μόνο στον πρώτο στίχο, διότι το τζιτζίκι είναι το κάτι που επισημαίνει την ησυχία, που γίνεται πλήρης όταν κι εκείνο σωπαίνει.
 |  |  |  | 
 Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
 
 
 | 
 
 | 
 |