| |
Denis
27-05-2008 @ 05:05 | Την ώρα που σωπαίνει το τζιτζίκι, παίρνει τη σκυτάλη το τριζόνι! Το χάι-κού σου λειτουργεί σαν ηρεμιστικό/καταπραϋντικό και παυσίλυπο μαντζούνι, υποβάλλοντας τη σιγαλιά της φύσης! ::yes.:: ::smile.:: | | ΝΑΤΣάκι
27-05-2008 @ 05:03 | ΩΡΑΙΟ ΑΛΛΑ ΑΦΗΣΕΣ ΤΗΝ ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΝΑ ΠΑΕΙ ''ΧΑΜΕΝΗ''!!ΔΕΝ ΥΗΝ ΕΞΟΤΕΡΙΚΕΥΣΕΣ ΜΕ ΛΙΓΑ ΣΤΙΧΑΚΙΑ ΑΚΟΜΑ!!!ΓΙΑΤΙ??????? ::yes.:: ::smile.:: ::yes.:: | | Ιππαρχος
27-05-2008 @ 05:16 | Πολύ όμορφο Άνουγια!!! | | χρηστος καραμανος
27-05-2008 @ 05:16 | Ήσυχη νύχτα
ΜΕΙΝΕ ΣΕ ΑΥΤΟ!!! ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | anuya
28-05-2008 @ 04:27 | Denis, την ώρα που σωπαίνει το τζιτζίκι, δέν ακούγεται ΤΙΠΟΤΑ, γι' αυτό δέν παίρνει κανένα πλάσμα σκυτάλη.
ΝΑΤΣάκι, τί άλλο να έλεγα; τα λίγα στιχάκια ακόμα βάλ'τα εσύ. Ξέρεις την παροιμία, άν το ένα δέν αρκεί, τότε κ τα εκατό είναι λίγα. Πάντως άν σε εμπνέει για περισσότερα, γράψετα εσύ κ πέςμου.
Δέν έμεινα μόνο στον πρώτο στίχο, διότι το τζιτζίκι είναι το κάτι που επισημαίνει την ησυχία, που γίνεται πλήρης όταν κι εκείνο σωπαίνει. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
