| |
Χαμένη σε θάλασσες κρυφές
Αντίκρυ στο απέραντο γαλάζιο
Τον συννεφιασμένο ουρανό να κοιτάζω
Και να μου θυμίζει τις δικές μας στιγμές
Στην σκέψη σου βυθίζομαι ξανά
Μια λαύρα έρχεται από το πουθενά
Να κάψει τα παγωμένα νερά
Στάχτη να κάνει τα όνειρα
Δίπλα σου περνώ σαν άνεμος
Τα δέντρα και τα φυτά να ξεριζώνω
Στο σκοτάδι να ακούγονται ουρλιαχτά
Όταν μέσα σου δυνατά να τελειώνω
Καταιγίδα μπόρα και βροχή
Ιδρωμένα κορμιά από την ηδονή
Ο φόβος τώρα έχει εξαφανιστεί
Μια ατελείωτη γαλήνη επικρατεί
Ανάβω ένα τσιγάρο, σβήνω το κερί
Το τέλος έχει έρθει να μας βρει
Ένα αντίο ποτέ δεν είναι αρκετό
Για να χωρίσει δυο ζωές
Που με τόση αγάπη έχουν δεθεί…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
