Xωρολάτρης
28-05-2008 @ 23:06 | Καταπληκτικο!!! Υπόχρεος νοιωθω απέναντι σας που το στειλατε και μπορεσα να το διαβασω τωρα..Και θα το ξαναδιαβασω και πιο μετά ασφαλώς με πιο άνεση χρονου..Τα θερμά μου συγχαρτηρια..ποιηση.. | |
Α.Ε. ΕΠΕ
28-05-2008 @ 23:27 | Της αυταρέσκειας
λαίμαργο άτι
να κεράσει... Ξύδι και μέλι
τον καλπασμό της σκέψης σου θαυμάζω! | |
kornos29
28-05-2008 @ 23:39 | τελειο οτι και να πω αλλα θα περυττο για το γραφιμο μεγαλε ποιητη ::theos.:: | |
iokasth
28-05-2008 @ 23:54 | Καμια φορά οι λέξεις
γίνονται το φορείο η το φέρετρο
των πεπραγμένων.
Θα συμφωνησω με τον χωρολάτρη.
Οταν σε διαβάζω, νιωθω δωρα ακριβά τα ποιήματά σου.
Καλημερα σου
ΝεφΕλλη
| |
Ιππαρχος
28-05-2008 @ 23:59 | Αίμα περίσσιο ας χυθεί
πριν να σκουριάσει
Διαλέγω αυτό, όχι πως το υπόλοιπο υστερεί. Εξαιρετικό όπως πάντα! Καλημέρα | |
κώστας νησιώτης
29-05-2008 @ 00:14 | αυτο που εκτιμω στο ποιημα σου Στέλλα, ειναι οτι δεν υπαρχει το παραμικρο ιχνος αυτο-οικτιρμου, όσο παραξενο και να ακουγεται αυτό.
Το δε τελευταίο, μαργαριτης οπως λεει και ο φίλος μου ο Denis | |
isidora
29-05-2008 @ 00:42 | Η λέξη κραυγή η λέξη σπαθί και ηχώς των πεπραγμένων
::kiss.:: | |
Aris4
29-05-2008 @ 01:48 | ::hug.:: ::kiss.:: | |
Αγνή
29-05-2008 @ 02:03 | τα τραύματα έκαναν κρότο;;;;
Αίμα περίσσιο ας χυθεί
πριν να σκουριάσει
καλό | |
Denis
29-05-2008 @ 02:17 | Πολύ συχνά, πράγματι, οι λέξεις γίνονται φορείο μιας ημιθανούς πραγματικότητας... Βαριά τραυματισμένης και τραυματικής... Θύμα αλλεπάλληλων κοινωνικών και άλλων συγκρούσεων... Άλλωστε, κατά μία άποψη, η πραγματικότητα υπάρχει μόνον από και δια της ιδεατής και γλωσσικής της σύλληψης και καταγραφής και δεν νοείται εκτός αυτής... Κι ο (αληθινός) ποιητής, είναι ο τραυματιοφορέας, που κουβαλάει πανικόβλητος, μεταφέροντας την αιμόφυρτη πραγματικότητα πάνω στις λέξεις του με κατεύθυνση προς τα επείγοντα περισταστικά και το Πρώτων Βοηθειών-ποίημά του, μπας και σωθεί ''ο,τιδήποτε κι αν σώζεται'', που λένε κ' οι Κατσιμιχαίοι, χωρίς μεσσιανική κομπορρημοσύνη! ::yes.:: | |
Nefeligeretis
29-05-2008 @ 03:45 | Το παιχνίδι των λέξεων είναι που κάνει το μη δυνατότερο.
Εύθραυστη...
Απέλπιδα-ανέλπιδα...
Τα σημερινά σου στολίδια! | |
το κορίτσι του Μαι
29-05-2008 @ 03:59 | οι λεξεις εχουν κι αλλο φλουδι παραμεσα...
τι να μαζεψω να μη ματωνει,
με προλαβε ο κροτος τους!
καλο απογευμα Στελλα ::hug.:: | |
Ναταλία...
29-05-2008 @ 04:52 | Καμιά φορά οι σφαίρες
κάνουν μικρότερο κακό
από τις λέξεις
::love.:: ::hug.:: ::kiss.:: | |
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
29-05-2008 @ 05:47 | ::theos.:: ::hug.:: ::theos.:: | |
balistreri
29-05-2008 @ 09:38 | ...τι μη; ::sneak.::
ακόμη δεν έκανα τίποτα... ::whist.:: | |
ka ti na
29-05-2008 @ 10:24 | αυτό το ποίημα το νιώθω να πονάει..
ούτε μια λέξη δεν αντέχει παραπάνω...
| |
artista_k
29-05-2008 @ 10:46 | Πάλι κέφια έχεις just;;;; Mε εκπλήσεις!! ::laugh.:: ::kiss.:: ::up.:: | |
annaΤi
29-05-2008 @ 11:58 | οι λέξεις σου χτυπάνε τόσο βαθιά, που δεν μπορώ να βρω άλλες για να σου πω, πόσο-τί-πώς...
φιλιά μόνο, λοιπόν.... και μιαν αγκαλιά...
::hug.:: | |
arpistre
29-05-2008 @ 13:07 | με το βαθιά αληθινό σου φινάλε
::hug.:: | |
deti
15-06-2008 @ 04:59 | Στελλίτσα!! ::love.:: | |
 |
