Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Αμμόχωστος - Ομορφη Πολη
 αφιερωμενο σ'όλη τη στιχοπαρέα
 
Όμορφη πόλη γαλάζιος πιά δεν είναι ο ουρανός σου
Σβήσαν τα φανάρια σου που λικνίζονταν μες στα νερά σου
Γρήγορος νούς τώρα δεν αντιδρά στο απελπισμένο φώς σου
Ομόθυμος ,πικρός κι ο θρήνος που ξεσκίζει την καρδιά σου

Μετατοπίσθηκε το χέρι που σκόρπαγε τις ευλογίες
Προμάντεμα κακό,άδικη κρίση,δάνειοι μύθοι του βορρά
Προσμίξεις ήρθαν τερατώδεις απ’άλλες πολιτείες
Κι άπλωσαν πανηγύρι της ζωής.....τη μαύρη λησμονιά

Σε ανάμετρημα κρυφό τα περασμένα σβήσαν μονομιάς
Γιορτάζει σήμερα με λόγχες και καρφιά οργιώδης μιά βοή
Κι ομως το μοσχοβόλημα της δάφνης και η πλοκή της φοινικιάς
Ήταν καιρός,κοντινός ακόμη,που εσέ διαλέγανε για διαμονή

Εκεί που οι έρωτες ξεπεζεύαν τρυφερά κάτω απ’τις φυλλωσιές
Ασημένια λεπίδα το ποτάμι χάραζε στα δύο περιβόλια ,καλαμιώνες
Γελώντας οι κοπέλες μαζεύαν τον καρπό απ΄τις πορτοκαλιές
Κι άχνιζε το χρυσάφι γύρω σου,στο πλάϊ σου οι σιτοβολώνες

Και σαν πέφταν ξάστερες τα καλοκαίρια οι νυχτιές
Σταλτό έφθανε ένα φεγγάρι που αγάπαγε να πλανιέται
Ανάβανε στις αμμουδιές οι αψηλές εκπληχτικές φωτιές
Και νά ! ακάλεστο το όνειρο βουβά μες στις ψυχές να ξαμολιέται

Κι η εργατιά έστηνε και ξανάστηνε χορούς σε αγροικίες φουντωτές
Με τα λαγγέματα κιθάρων και βιολιών,μελίσσια χαρωπά
Φτάνανε κι οι τσιγγάνες να σαγιτέψουνε τους χορευτές
Να βρούν θεούς επι της γής ,κρασί,ψωμί και λίγη αγκαλιά...........

Όμορφη πόλη στοχάσου,πως προμυνήσαν κάποτε θυσία πολλή
Της ρωμιοσύνης χάθηκε σ’ένα μπουντρούμι ο θησαυρός σου
Σου ρούφηξαν τη βούληση,σου ξεριζώνουν τη ψυχή
Με το τραγούδι μοναχά σ’αποζητάει σήμερα ο λαός σου

Ξεχνιούνται γρήγορα της συφοράς σου οι καυμοί
Μένει τώρα η ωραία εικόνα του πουλιού με την ελιά
Μένει η δροσιά της ξαστεριάς ,το λάδι το βαρύ
Βάλσαμο στις πληγές ,χρίσμα και κίνητρο αγάπης στην καρδιά

Αγάπη; Πονέσαν,στρεβλωθήκανε κορμιά αυτή για να βλαστήσει
Κι ας προηγήθηκε το ράμφος του κοράκου κι ο κατατρεγμός
Τι εύκολη που είναι η λησμονιά μες στο μεθύσι
Και το μαστίγιο να πέφτει......"για να λάμψει η νέα πλάση κι ο ξαναγεννημός"



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 12
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
kornos29
29-05-2008 @ 00:35
πεσα ανδρεα να ακουσουν τον πονο μας για δεν ξεχομαι την σκλαβομενη γη μας ‘κορη στην ακροαγιαλια αμμοχωστος.......’
Ιππαρχος
29-05-2008 @ 00:55
Τι εύκολη που είναι η λησμονιά μες στο μεθύσι

Πόσο δίκιο έχεις φίλε μου Ανδρέα...
isidora
29-05-2008 @ 02:07
555 τι αριθμός και αυτός μαύρη επέτειος και η σημερινή μέρα τόσο μετράει ακριβώς
isidora
29-05-2008 @ 02:08
Πότε προλαβαίνεις και τα γράφεις όλα αυτά ::hug.::
marinaki_91
29-05-2008 @ 02:41
δεν ξεχνω και αγωνιζομαι..
ισως να ειναι ξεπερασμενο συνθημα.
αλλα αυτο εχει ριζωσει στη καρδα μου
και κανεις δεν μπορει να το βγαλει....
iptamenos_gatos
29-05-2008 @ 02:48
ωραιο ειναι μιας και εγραψες για την θρηνοδουσα πορτοκαλια μου μαρεσε ::love.::
santana
29-05-2008 @ 02:51
Της ρωμιοσύνης χάθηκε σ’ένα μπουντρούμι ο θησαυρός σου..
Παντρεψες την λεβεντια κια τον ερωτα..Πολυ καλο!! ::up.::
poetryf
29-05-2008 @ 02:54
Με συγκίνησες σήμερα ρε Αντρίκο... ::cry.::
Ιχνηλάτης
29-05-2008 @ 03:24
Χώσου στην άμμο Αμμωχωστος
σαν σπάνιο κοχύλι.

Και μείς πουλιά που διώξαν μας τον Αύγουστο οι εχθροί σου
να ξέρεις θα γυρίσουμε πιστοί στην Ανοιξή σου.
Helene52
29-05-2008 @ 04:03
Δεν υπάρχουν λόγια !!!
Για άλλη μια φορά χάνω τα λόγια και τις σκέψεις !!!!
Να σαι πάντα καλά !!!!!! ΦΟΒΕΡΟ !!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
χρηστος καραμανος
29-05-2008 @ 04:09
Αγάπη; Πονέσαν,στρεβλωθήκανε κορμιά αυτή για να βλαστήσει
Κι ας προηγήθηκε το ράμφος του κοράκου κι ο κατατρεγμός
Τι εύκολη που είναι η λησμονιά μες στο μεθύσι
Και το μαστίγιο να πέφτει.....για να λάμψει η νέα πλάση κι ο ξαναγεννημός!!!πολλά,πολλά μπράβο!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
tinios
29-05-2008 @ 06:04
"Όμορφη πόλη γαλάζιος πιά δεν είναι ο ουρανός σου
Σβήσαν τα φανάρια σου που λικνίζονταν μες στα νερά σου
Γρήγορος νούς τώρα δεν αντιδρά στο απελπισμένο φώς σου
Ομόθυμος ,πικρός κι ο θρήνος που ξεσκίζει την καρδιά σου "

Μόνο να σου σφίξω το χέρι θέλω Αντρέα!
Δεν αισθάνομαι άξιος να σε σχολιάσω!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο