|
| Επαίτες της αγάπης | | | Μήπως ψάχνωντας βρήκε κανείς αγάπη ..... | | Μια μέρα περπατούσα σκεπτικός σ’ ένα παρκάκι ,
μέσα από δρομάκια χωμάτινα και φύλλα πράσινα ,
κουράστηκα και σκέφτηκα να καθίσω σε παγκάκι ,
όλα ήταν ήσυχα ακούγονταν άσματα από πουλάκια .
Κάθισα στο ξύλινο παγκάκι που ήταν όλο γραμμένο,
τον έρωτά τους υμνούσαν πάνω του πολλά ζευγάρια ,
θαρρούσες πως ήταν έργο τέχνης καφέ βαμμένο,
τα διάβασα όλα και με χαρά συσπάσθηκε η καρδιά .
Κείνη την στιγμή δίπλα μου ένιωσα μια παρουσία ,
άνθρωπος απλός ήτανε χαρούμενος γελούσε ,
μια ματιά έριξε κι αυτός με κοίταξε με ουσία ,
στους ποιο απίθανους καμβάδες με υμνούν είπε .
Το χέρι πρόταξε σαν και θέλησε να συστηθεί ,
δεν αρνήθηκα ένιωθα πολύ καιρό να τον ήξερα ,
καθώς το άγγιξα αγάπη με διαπέρασε τρομερή ,
σαν αγωγός αγάπης ένιωσα , τόξο και σαΐτα .
Ευχή και κατάρα ήτανε η αγάπη που συσσώρευσα ,
σαν αγωγός καλός έπρεπε πλούσια να την μοιράσω ,
σε μονοπάτια σκοτεινά ανθρώπους που γνώρισα ,
απόφαση τυφλή πήρα , πλούσια να την δώσω .
Ήταν της μοίρας το γραφτό των πλούσιων ανθρώπων ,
έχοντας την τάση και ενέργεια που αρνούνται να πάνε χαμένα ,
αυτών που μπορούν να δίνουν χωρίς να το ανταποδώσουν ,
επαίτες της αγάπης να μη γίνουν και να ζουν περιορισμένα .
|
| | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | Σχόλια: 2 Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | |
| και σφραγίδα | | |
|
zennoula 29-05-2008 @ 13:10 | ::up.:: ::up.:: ::up.::
πολυ πολυ καλο | | χρηστος καραμανος 29-05-2008 @ 13:10 | Ήταν της μοίρας το γραφτό των πλούσιων ανθρώπων ,
έχοντας την τάση και ενέργεια που αρνούνται να πάνε χαμένα ,
αυτών που μπορούν να δίνουν χωρίς να το ανταποδώσουν ,
επαίτες της αγάπης να μη γίνουν και να ζουν περιορισμένα .
ΜΠΡΑΒΟ ΓΙΩΡΓΟ!!!! ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|