stixoi.info: Νόστος γ

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Νόστος γ

Το αφιερώνω σε όλους όσοι δημοσίευσαν έργα τους σήμερα και με έκαναν να αποφασίσω να το ανεβάσω τώρα

Καθώς συνήλθε βρέθηκε στην άμμο
τον ξύπνησε του κύματος το χάδι
προσπάθησε να σηκωθεί από χάμω
μπροστά το χέρι έχοντας σκιάδι
μα έπεσε και πάλι ζαλισμένος
αυτός που γύρισε απ’ τον Άδη
από τη δίψα νιώθει νικημένος
με μόνο φίλο τώρα πια το κύμα
που μέχρι χθες τον χτύπαγε με μένος.
Μες στο μυαλό του τώρα παίρνουν σχήμα
τα τρομερά της νύχτας γεγονότα:
Τρεις μέρες συνεχώς φυσούσε πρίμα
και της πατρίδας φάνηκαν τα φώτα
«νενίκηκά σε» είπε «Ποσειδώνα
βρίσκομαι πια στου γυρισμού τη ρότα
για δέκα χρόνια ήμουν στον αγώνα
να ξεπερνάω τα εμπόδιά σου
η δόξα μου θα λάμπει στον αιώνα
εγώ θνητός μα νίκησα το θέλημά σου»
Φωνή αντήχησε από το βάθος:
«Εσύ που κρύβεις πάντα τ’ όνομά σου
τυφλός, οδηγημένος από πάθος
νομίζεις έχεις φτάσει στο νησί σου.
Πολλοί αυτοί που έκαναν το λάθος
να θέλουν τους θεούς να καταργήσουν
και πόσο τώρα το ‘χουν μετανιώσει!
Χαμένοι στα σκοτάδια της αβύσσου
ας είχαν πρώτα τη στερνή τους γνώση
τους λείπουνε οι ύβρεις και οι στόμφοι
ζητούν απ’ το θεό να τους λυτρώσει»
Υψώθηκαν τα κύματα σα λόφοι
και σήκωσαν το πλοίο στον αέρα
χαθήκαν από μπρος του οι συντρόφοι
δεν ήτανε γραφτό να δουν τη μέρα.
Στο πλοίο τώρα πια αυτός μονάχος
δε νιώθει όμως στην ψυχή φοβέρα
του γυρισμού του έφυγε το άγχος
και μόνη σκέψη του να επιβιώσει.
Ποτέ κανένας άλλος μονομάχος
δεν είχε πεθυμιά να ζήσει τόση
και ούτε λύσσα κυνηγός κανένας
το θύμα του να θέλει να σκοτώσει
Στο κέντρο της υδάτινης αρένας
αγώνας εκτυλίσσεται μεγάλος
μικρός αδύναμος θνητός ο ένας
δεινός πανίσχυρος θεός ο άλλος
με μίσος κοιταζόντουσαν στα μάτια,
κλυδώνισε το πλοίο μέγας σάλος
και χίλια δυο το έκανε κομμάτια.
Ημέρεψε η οργή του Αθανάτου
και γύρισε στα θεϊκά παλάτια.
Στο έλεος ο άλλος του θανάτου
αφέθηκε στ’ανέμου τις θελήσεις
στη λύσσα τη μεγάλη του κυμάτου
και έχασε στο τέλος τις αισθήσεις.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 19 Στα αγαπημένα: 1


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Έρωτας είναι να είσαι ευτυχισμένος με κάποιον, αγάπη να είσαι δυστυχισμένος χωρίς αυτόν

κώστας νησιώτης 31-05-2008 @ 00:19	λοιπον, ειναι φοβερο το ποιημα σου Δημητρη, συγχαρητηρια φιλε!!
Nefeligeretis 31-05-2008 @ 00:24	Οι νόστοι σου Δημήτρη είναι όπως και η Ιθάκη. Οραμα και όνειρο. Εγώ δεν ζητώ Ιθάκη με συντομότερο δρόμο.
tinios 31-05-2008 @ 00:29	Αν και για Σαββάτο πρωί, μου πέφτει λίγο βαρύ, εν τούτοις είναι εξαιρετικό!!
dodoka 31-05-2008 @ 00:31	ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΔΗΜΗΤΡΗ, ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ ΚΑΙ ΚΑΛΟΓΡΑΜΜΕΝΟ ::up.:: ::yes.::
ειρήνη 31-05-2008 @ 00:33	γλαφυρή αφήγηση πολύ καλό
Ιχνηλάτης 31-05-2008 @ 00:33	Πολύ καλός ο νόστος σου φίλε Δημήτρη Την Καλημέρα μου!
χρηστος καραμανος 31-05-2008 @ 00:35	Ημέρεψε η οργή του Αθανάτου και γύρισε στα θεϊκά παλάτια. Στο έλεος ο άλλος του θανάτου αφέθηκε στ’ανέμου τις θελήσεις στη λύσσα τη μεγάλη του κυμάτου και έχασε στο τέλος τις αισθήσεις. ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΣΚΟΤΩΝΕΙ!!!ΜΠΡΑΒΟ!!!
χάρης ο κύπριος 31-05-2008 @ 00:44	και τα δικά μου εύγε Δημήτρη ! φοβερό ποίημα !
spil † 31-05-2008 @ 01:08	Θαυμαστό !!!
LILA KIRA 31-05-2008 @ 01:09	ομορφο ::yes.:: ::up.:: ::up.::
AndreasChristodoulou 31-05-2008 @ 03:09	εκπληχτικη ποιηση τα σεβη μου πολλες υποκλισεις στο ταλεντο σου στη γραφη σου νασαι καλα
TAS 31-05-2008 @ 03:27	με Spil ! ::yes.::
Αγνή 31-05-2008 @ 04:41	Με Κώστα! ::yes.::
ΝΟΥΦΑΡΟ 31-05-2008 @ 07:34	::up.:: ::up.::
aprobleptos 31-05-2008 @ 09:16	Ημέρεψε η οργή του Αθανάτου και γύρισε στα θεϊκά παλάτια. Στο έλεος ο άλλος του θανάτου αφέθηκε στ’ανέμου τις θελήσεις στη λύσσα τη μεγάλη του κυμάτου και έχασε στο τέλος τις αισθήσεις. Καταπληκτικό!!!! Δημήτρη ::up.:: ::yes.:: ::up.::
nirbana 31-05-2008 @ 10:44	καταπληκτικό Δημήτρη , μπράβο...μπράβο... φοβερή αφήγηση.... ::hug.::
MARGARITA 31-05-2008 @ 12:00	άψογη περιγραφή!
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ 31-05-2008 @ 14:21	::theos.:: ::up.:: ::theos.::
Helene52 01-06-2008 @ 05:33	Ημέρεψε η οργή του Αθανάτου και γύρισε στα θεϊκά παλάτια. Στο έλεος ο άλλος του θανάτου αφέθηκε στ’ανέμου τις θελήσεις στη λύσσα τη μεγάλη του κυμάτου και έχασε στο τέλος τις αισθήσεις. Με όλους τους ::up.:: ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο