| |
[B][align=center]Θα ανοιξω τις πορτες
και οι αναλαφρες σκεψεις του μυαλου...
θα γινουν πουλια...
Θα ταξιδεψουν...θα χαιδεψουν την απουσια...
Τα κλαδια ενος δεντρου πεφτουν και
σκιαγραφουν την πτωση,
αντιλαμβανονται το μετεωρο και φθινουν...
Μια αλογη ,ακατεργαστη υποσχεση σε μια
ανοητη αισθηση αδημονιας...
Σε δρομους αναρμοστα ασφαλεις,
θα στρωσω το χαλι της αναμνησης...
Θα ρανω ροδοπεταλα το γκρι και
τα χερια θα γεμισουνε με χρωματα...
Ο πονος αποξενωνει τη θεληση
και η μοναξια απεγνωσμενα αναζηταει...
Το γελιο που ακουω,
κρατα μεσα του αυτο που..
δεν αγγιζω...
Συνωστισμος ακομη και στη ληθη...
Πυκνα ''ανεκπληρωτα'',
ζητουν την αποχη...
Ξερω πως δε θα γινει,
γνωριζω τα ονειρα,
εχω γνωρισει την ουσια...
μα η ψυχη μου εχει αναγκη ακομη...
να νεφελοβατει...[/align][/B]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
