stixoi.info: Ο θερισμός του Έρωτα

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Ο θερισμός του Έρωτα

Ό,τι πετάνε οι άνθρωποι τα μαζεύει ο Θεός καρδιά μου.

Θερίζω από τους κήπους μου τούτη τη νύχτα
το άρωμα του γλυκασμού
-λείπουν οι Άγγελοι κι η Εγκαρτέρηση-
σε κάποιο απάνεμο νησί,
μέσα στης λήθης το δαφνώνα ξεχασμένη

Ω τί δόξα!
Πιο κενή κι από τη θύμηση του χρόνου
Πιο ανούσια κι απ’τη γεύση του ανέμου

Πρώτο έκοψα το ρόδο της αγάπης’
Την ασουλούπωτη εκείνην έλξη των ανθρώπων
να μη βλέπει πια το βλέμμά μου το βήμά της
-βαθύ χνάρι είναι του πόνου,
μοιάζει δάκρυ-

Κι εγώ που αλαφροπερπάτησα τούτο το βράδυ
Να φτάσω ως στην πόρτά σου να κόψω τις μερσίνες
τα εννιά κεφάλια του τυχόν ηρωισμού μου
και τις πέντε παραισθήσεις μου
Εγώ που έστρωσα στιγμές και ροδοδάφνες
για το ωραίο τούτο βράδυ σου
Κομματιασμένος ναυαγός μα επιπλέω

Στη μαύρη θάλασσα που μου’ταξε η νύχτα σου
ψυχανεμίζομαι τα γιασεμιά και παραστέκω’
Εφτά της Άρκτου υπομονές κι ο Αποσπερίτης μια γαλήνη
Αχ κι η σελήνη!
Η πριγκιπέσσα κάποιας άθρονης σιωπής
πως μάχεται με νύχια και με δόντια στον αγώνα
Μα υπάρχει αγώνας;

Λαμπρό το αχνόφωτο και τ’όνειρο γι’απόψε
Κι εγώ θερίζω δυο γλυκά αγριοχαμόγελα
Εγώ που ήπια του Αχέροντα νερό κι είπες πεθαίνω
Σου ανασταίνω το άρωμα για να πιστέψεις
πως κι η δυσφράδεια του έρωτα θερίζει
μόνο τρεις λέξεις που είναι ακόμα τρυφερές

Μη-με-ξεχνάς . . .


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 14 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Έρωτας & Αγάπη Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Δεν πάω απλά με το ρεύμα. Εγώ είμαι η ροή.

κώστας νησιώτης 02-06-2008 @ 02:13	το ερωτημα που επανερχεται: Μα υπάρχει αγώνας; και το Μη με ξεχνάς αυτα τα δυο, Αθανασία, αυτα τα δυο
iptamenos_gatos 02-06-2008 @ 02:21	ομορφιες μαρεσε γιατι εχει μια μουσικοτητα ανυπερβλητη
utterly sweet 02-06-2008 @ 03:19	Ω τί δόξα! Πιο ανούσια κι απ’τη γεύση του ανέμου μόνο τρεις λέξεις που είναι ακόμα τρυφερές Μη-με-ξεχνάς . . . ::hug.:: Υπέροχα τρυφερό και αλλιώτικο από όσα έχω διαβάσει μέχρι τώρα ::up.:: Και το σχόλιό σου ακόμα ομορφότερο!!!!!!!!
Ιππαρχος 02-06-2008 @ 03:42	Εφτά της Άρκτου υπομονές κι ο Αποσπερίτης μια γαλήνη Αχ κι η σελήνη! Τι υπέροχο!!!
χάρης ο κύπριος 02-06-2008 @ 04:32	Κι εγώ θερίζω δυο γλυκά αγριοχαμόγελα ::laugh.:: ::laugh.:: Κορυφαίος στίχος ! !
Ιχνηλάτης 02-06-2008 @ 05:59	Στίχοι ακριβοί, πολύτιμοι, που μόνο γυναίκα αληθινή θα μπόραγε να γράψει.
zennoula 02-06-2008 @ 06:20	::love.:: ::hug.:: ::kiss.::
isidora 02-06-2008 @ 06:25	Εγώ που ήπια του Αχέροντα νερό κι είπες πεθαίνω Σου ανασταίνω το άρωμα για να πιστέψεις πως κι η δυσφράδεια του έρωτα θερίζει μόνο τρεις λέξεις που είναι ακόμα τρυφερές Μη-με-ξεχνάς . . . Υπέροχο όλο, ιδιαίτερα Σου ανασταίνω το άρωμα για να πιστέψεις
Nefeligeretis 02-06-2008 @ 07:38	Αθανασία το τέλος σου είναι μια επίκληση που με αγγίζει αφάνταστα, αλλά και από την αρχή μέχρι το τέλος είναι ένα στολίδι. ::smile.::
justawoman 02-06-2008 @ 11:58	Κάπου στο διαδίκτυο είχα διαβάσει το συγκλονιστικό "Αγώνας - Αγάπης - Άγονος" Το "μη με λησμόνει" σου όμως με κερδίζει ::love.::
nirbana 02-06-2008 @ 12:16	μου άρεσε πολύ...ιδιαίτερα τα αγριοχαμόγελά σου ::hug.::
Ιχνηλάτης 02-06-2008 @ 13:08	(Ξαναγύρισα) Πρέπει να νιώθεις τυχερή και ευτυχισμένη που ο έρωτας (σου) μέστωσε και κατάφερες να θερίσεις τους καρπούς!!!!! ::yes.::
ΓιΟΥΛΗ_Τ 02-06-2008 @ 14:22	τι ευφραδεια λογου καρπερη ειναι αυτη κοπελα μου !!! τι εκπλησομαι..... ερως μεστος σε διακατεχει... ::hug.::
TAS 02-06-2008 @ 21:24	Πρώτο έκοψα το ρόδο της αγάπης’ Την ασουλούπωτη εκείνην έλξη των ανθρώπων ::oh.:: τι απίθανα απρόβλεπτη σύνδεση ; . .

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο