| |
Φώτα κλειστά, μόνο το φως του laptop έμεινε να κοιτάζει με κουρασμένα μάτια την κοπέλα που στεκόταν μπροστά από την οθόνη του. Δίπλα της έντονα τα χαρακτηριστικά της ηλικίας, επαναστατικής, άκρως αποδεσμευτικής και κυρίως έντονης μελαγχολίας ιδιαιτέρως στα φοιτητικά της χρόνια. Ποιήματα Καρυωτάκη, Σεφέρη, Ελύτη και Τίτου Πατρικίου, στοιβαγμένα από την αριστερή θέση του γραφείου, από την άλλη μεριά Poe, Morrison, και τραγούδια, μιας εποχής που ακόμα και σήμερα δεν έχει πεθάνει! Όπως λέει και ο στίχος του Κραουνάκη «το ροκ ό,τι και να σαι, άμα δεν το έχεις να το φοβάσαι..»Στο παλιό πικάπ, παίζουν τα κειμήλια της εποχής εκείνης. “This is the end Beautiful friend this is the end my only friend, the end”
Η κοπέλα γύρω στα 35, ψηλή, αέρινη παρουσία, μάτια μεγάλα στο χρώμα του πικραμύγδαλου, όπως και τα μαλλιά της, το δέρμα της ξανθωπό. Φορά μια μαύρη φούστα, μακριά , αν και το σώμα της είναι λεπτό, με καμπύλες, όχι πολύ αισθητές, αλλά τουλάχιστον υπαρκτές. Στο γραφείο δίπλα της στέκει μια άδεια κούπα καφέ, και πιο δίπλα ένα γράμμα. Ο Φάκελος κλειστός και στην θέση του αποστολέα το όνομα… «Αντρέας» και του παραλήπτη το όνομα της, « Μελιώ…» τον κοιτούσε ανά λεπτό αλλά δεν το άνοιγε, είχε περάσει τόσος μα τόσος καιρός από τότε που ένα τέτοιο ίδιο γράμμα είχε βρει ένα πρωινό. Πάει ένας χρόνος τώρα που μένει τις περισσότερες ώρες της μέσα στο σπίτι και η καθημερινότητά της είχε πάρει την ίδια ροή… σπίτι, σουπερ-μάρκετ σπίτι, άντε και κανένα σινεμά. Λατρεία, παλιός κινηματογράφος, όποια ταινία και αν έβρισκε θα την έβλεπε χωρίς δεύτερη συζήτηση, από την ταινία των “DOORS” έως και το Moulin Rouge, δεν την ενοχλούσε η καταγωγή μιας ταινίας, ήξερε ξένες γλώσσες πολλές, ήθελε να έχει γνώμη για τα πάντα, για όλα. Παρόλο που έχει απαρνηθεί την ζωή και κυρίως την κοσμική ζωή, ξετρύπωνε που και που κάποια πολύ κρυμμένη καφετέρια, με ροκ κυρίως μουσική για να θυμάται τον παλιό καλό της εαυτό...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
