| |
[align=center][B][font=Comic Sans MS]Καπετάνιε των αισθήσεων
με θάλασσες αγάπης για λιμάνια σου
σβησμένες χαραυγές για τα όνειρά σου
κι ένα σκαμμένο πέλαγο
για να φυτέψεις τα τριαντάφυλλά σου
κάτι ξέχασα...
Μα είναι το πέλαο βαθύ
στο μυρολόι του χειμώνα για ν'ανθίσει
και στρώνω κόκκινο ουρανό
να ευθυμήσουμε λιγάκι βρε καρδιά μου
κι ύστερα ας μας βγει η φουρτούνα απ'τα μάτια.
Σαν των ερώτων μελωδίες που ξέβρασε το κύμα
έτσι σ'αγαπάω εγώ
σαν το φεγγάρι κουταλιά κουταλιά που το γευτήκαμε
Μα στις στιγμές τους που τα αστέρια αναβάλλανε
για να φωτίζουν τα ολονύχτια φιλιά μας
κάτι άφησα!
Ξέχασα τον τρόπο που μαραίνονται οι αγάπες σου να μάθω
που πλάθουν μοναξιές λαχανιασμένα καλοκαίρια.
Για μένα ντύνονται οι έρωτες παντοτικές αγκαλιές
ίχνη που βαθαίνουν το μυρολόι του θανάτου
αυτού που ξέχασα να πνίξω στον κόκκινο ουρανό μας
να τον γεμίσω σύννεφα,να τον εξαφανίσω!
Και ξεχύθηκαν απ'τα μάτια σου χιλιάδες λέξεις
ένα'παλιώσαμε',ένα'δεν αντέξαμε',ένα'θα σε θυμάμαι'
ένα'μην μ'ενοχλήσεις ξανά'
εκατομμύρια φωτιές άναψαν στον ουρανό μας
που μέχρι τώρα βρέχει στάχτες
[/B][/align]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
