Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Αναχώρηση
 …η επικείμενη... καλημέρα σας
 
Τόσα και τόσα πέρασαν

σ’ αυτού του δωματίου τις οσμές

και πότισαν στην κυριολεξία

άχραντα μυστικά και ίχνη

φυλακισμένα σ’ επιφάνειες γυμνές



Νοερά σε μαντεύω

στα περιγράμματα αιθάλης

γύρω απ’ τα κάδρα και τα δάκρυα

Χέρια της μνήμης μου σφουγγίζουν

την αυγινή σου λάμψη, την περίσσεια

στων φιλιών τις ατέλειωτες ώρες



Σε άπλετο χώρο έφεγγες -νύχτα-

κάτι από παράπονο του στίχου

κάτι από χάδι και χαιρετισμό

κάτι από τρέμουλο γέλιου εφήβου



Μεσουράνησε ο καιρός του αποχωρισμού

Τι να προφτάσω;

Μία δαιμονική απραξία με καθιερώνει

εν μέσω των αποσκευών

Έτοιμων, χρόνιων αναχωρήσεων

προσωρινών παραμονών

και άλγους



Φόρα η άνοιξη και πρόβαλαν

απ’ τα στενά παράθυρα

οι κληματόβεργες του μύθου

Τυλίγονται στη λύπη μου

ώσπου αμπελώνας κι ώριμο κρασί

να γίνω

Μισή ζωή κατάμεστη ειλικρίνεια

κι όλα τριγύρω ψέμα

Από την άνθηση των λιβαδιών

ως της σκοτούρας μου τη λάγνα μέθη



Μοναχικό δωμάτιο με εγκαλεί να μείνω

Στις παρειές του κρεβατιού φυτρώνουν χέρια

ζεστά και γόνιμα ωσάν επιθυμία σύγκορμη

Τα διάσπαρτα –ανώφελα– δε θα μετακομίσουν

ούτε στη λήθη νίβονται

Ανίκανα δηλώνουνε για νέο επιβάτη

και φθείρουνε το φως, όταν

αφήνει χαμηλές τις υποστάσεις

Εκεί κοντά παραληρρούν,

στα ξηλωμένα ράφια των ποιητών

που ασφυκτιούν στο αμπαλάζ

αναμονή δακρύων



Σε πλησιάζω

Από κοντά, είσαι ο Άρχων της σκιάς

η προϋπάρχουσα και νυν ζωή της θαλπωρής μου

Μ’ ένα αληθινό φιλί καρδιάς, ως αντικλείδι

σ’ εγκαταλείπω –θέρους απαρχές– σαν έχθρα να μ’ ορίζει

Φεύγω, κι ας μην το λογαριάζαμε



Πίσω εσύ

με θύρα χήρα, σκαλιά μιλιά

Μπροστά εγώ

κι ο δρόμος τρόμος.




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 28
      Στα αγαπημένα: 6
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      blue velvet
      Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Οι λέξεις έχουν κι άλλο φλούδι παραμέσα. Όπως τα μύγδαλα κι η υπομονή (Γ. Ρίτσος)
 
evinevan
04-06-2008 @ 01:57
Το μελέτησα. Στη δεύτερη ανάγνωση μου άρεσε. Καλημέρα σου ::up.::
guesswho
04-06-2008 @ 02:10
"Μεσουράνησε ο καιρός του αποχωρισμού
Τι να προφτάσω;"
Με δυσκολία ξεχώρισα το παραπάνω....
Καλημέρα Στέλλα
::love.::
AlexSAI
04-06-2008 @ 02:12
Την καλημέρα μου !!! ::yes.:: ::up.::
Α.Ε. ΕΠΕ
04-06-2008 @ 02:15
Χαίρε Ποιητριάρα μου!!!
Θα είμαι δω, να σε χειροκροτώ (και να ρίχνω το Μέσο Όρο)
::xmas.:: ::kiss.:: ::love.::
Nefeligeretis
04-06-2008 @ 02:23
Επίκειμαι!
και ανταποδίδω... θα μπορούσα να το είχα γράψει, δεν το έγραψα όμως! ::cry.::
Denis
04-06-2008 @ 02:31
Αυτές οι χρόνιες αναχωρήσεις, θαρρείς κ' έχουν κάτι απ' τις χρόνιες παθήσεις με τις επαναλαμβανόμενες συνταγές... ::sad.::
swordfish
04-06-2008 @ 02:42
Υπέροχο!!! ::up.:: ::love.::
annaΤi
04-06-2008 @ 03:01
"Μισή ζωή κατάμεστη ειλικρίνεια
κι όλα τριγύρω ψέμα" και το όλον.... άουτς!
::kiss.::

"Μ’ ένα αληθινό φιλί καρδιάς, ως αντικλείδι
σ’ εγκαταλείπω –θέρους απαρχές– σαν έχθρα να μ’ ορίζει
Φεύγω, κι ας μην το λογαριάζαμε
Πίσω εσύ… με θύρα χήρα… σκαλιά μιλιά
Μπροστά εγώ
Κι ο δρόμος τρόμος._"
....
poetryf
04-06-2008 @ 03:10
Σ’ άπλετο χώρο έφεγγες νύχτα
κάτι απ’ το παράπονο στίχου
κάτι από χάδι και χαιρετισμό
κάτι από τρέμουλο γέλιου εφήβου

Αυτά κι όχι μόνο...
Γράφεις Στέλλα μου, γραφεις!!! ::theos.:: ::love.::
Ιππαρχος
04-06-2008 @ 03:21
Πίσω εσύ… με θύρα χήρα… σκαλιά μιλιά
Μπροστά εγώ
Κι ο δρόμος τρόμος

Φοβερό τέλος!
iptamenos_gatos
04-06-2008 @ 04:09
ναι ειναι εκπληκτικο μαρεσε
justawoman
04-06-2008 @ 05:15
Οι μετακομίσεις πάντα φέρουν μια ανεξήγητη θλίψη... ακόμη κι οι επικείμενες

μερσί παίδες για το πέρασμα... ::love.::
κώστας νησιώτης
04-06-2008 @ 05:18
παντα βρισκει πολλά να σχολιάσει κανείς στα ποιηματα ενος στοχαστικού ανθρωπου. Οι πιο εξοικειωμενες/εξοικειωμένοι με την ποιηση σχολιασαν αρκετα απο αυτα που μου κινησαν την προσοχή και το ενδιαφέρον. Τους ευχαριστώ μια και δεν είμαι σε θέση να σχολιάσω ενα τόσο γόνιμο σε ποιηση και περιεχόμενο έργο. Κειται πολύ υπερανω των δυναμεων μου.
Γιώργος Θαλάσσης
04-06-2008 @ 05:52
μερσι για τη φιλοξενια
χάρης ο κύπριος
04-06-2008 @ 05:53
η προϋπάρχουσα και νυν ζωή της θαλπωρής μου ::love.::

ρε συ ξέχασες και το αεί....
υποκλίνομαι ! ::theos.::
tinios
04-06-2008 @ 06:48
Συμφωνώ με τον Κώστα το Νησιώτη!!
balistreri
04-06-2008 @ 07:00
πω πω πέραση....δεν ανοίγεις ένα μπαράκι ρε συ;
Μοιάζω μ'εσένα
04-06-2008 @ 07:46
Εμείς μερσι για το υπέροχο τούτο Ποίημα ::kiss.::
Ιχνηλάτης
04-06-2008 @ 09:29
Φοβερό!!
ρεμπω
04-06-2008 @ 10:09
ανατριχιαστικό μπράβο σου
ΝΟΥΦΑΡΟ
04-06-2008 @ 11:36
::hug.::
spil †
04-06-2008 @ 12:02
"Εκεί κοντά, στα ξηλωμένα ράφια
των ποιητών
που ασφυκτιούν στο αμπαλάζ
αναμονής δακρύων"

Επαναλαμβάνω : Αξεπέραστη !!!
ΓιΟΥΛΗ_Τ
04-06-2008 @ 13:33
γελω Στελλα μου γελα κι ο κομπος που δε φευγει. . .
(σημερα διογκωθηκε στην ειδηση του Σεργιανοπουλου
θλιψη βαθια κουβαλουσε και κεινος κι ηταν οτι ελαμψε σε οτι
αποσιωπησε..)

τα Σεβη μου !
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
04-06-2008 @ 13:43
Φόρα η άνοιξη και πρόβαλαν
απ’ τα στενά παράθυρα
οι κληματόβεργες του μύθου
Τυλίγονται στη λύπη μου
ώσπου αμπελώνας κι ώριμο κρασί
να γίνω
::up.:: ::hug.:: ::up.::
ψιτ-ψιτ
04-06-2008 @ 22:54
εεεεοοοοπ ::theos.:: εεεοοοπ ::theos.::
εεεεοοοοοπ ::theos.::
ψιτ-ψιτ
04-06-2008 @ 22:55
απιθανο......
ψιτ-ψιτ
04-06-2008 @ 22:56
και οπως θα ΄λεγε και ενας ψιτ ψιτ
Κ Α Ι Γ Α Μ Ω!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΕΛΕΑΝΝΑ
06-06-2008 @ 07:35
::angel.:: και ένα και δύο και πέντε σχόλια για αυτό ..
υπέροχος ο δρόμος τρόμος σου(με φάτσα) ::yes.:: και ::kiss.::
έτσι για να βγάλω τα σπασμένα.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο