| |
¨Αυτό στα σίγουρα είναι το τέλος μας ¨ψέλλισε με τρόμο στ αυτί του γέροντα. Όμως εκείνος ατάραχος δεν του απάντησε καν, παρα μόνο είχε σταυρώσει τα χέρια στο στήθος περιμένοντας το τέλος. Ξαφνικά ένοιωσαν τα κορμιά τους να πέφτουν στο κενό,ενώ η κινούμενη άμμος έκλεινε σαν τον φακό της φωτογραφικής μηχανής πάνω απ τα κεφάλια τους, λες και ήτανε πασπαλισμένη μ ένα λεπτό στρώμα άμμου,ώστε ν αποτρέπει τους τυχοδιώκτες και τους ανάξιους αναζητητές της γνώσης.Προσγειώθηκαν σχεδόν ταυτόχρονα πάνω σ ένα μικρό λοφίσκο από ψιλή άμμο,που στα σίγουρα θα έπαιζε το ρόλο της ανάσχεσης στις πτώσεις.Κατόπιν έριξαν μια βιαστική ματιά γύρω τους,ο αναζητητής με τα φυσικά του μάτια και ο τυφλός γέροντας με τη βοήθεια του μπαστουνιού του, κατευθύνοντας το προς όλες τις κατευθύνσεις.
¨είμαστε στο σωστό δρόμο φίλε μου,υπομονή¨είπε χαμογελαστά και υπενθύμισε στον προστατευόμενο του να ακουμπήσει ξανά τα χέρια του στους ώμους του.Κατόπιν ξεκίνησαν μια καινούργια πορεία σ εκείνο το σκοτεινό τούνελ που δεν φαινότανε να έχει αρχή ούτε τέλος.Κανένα σημείο που να φωτίζει το χώρο εκτός από ένα αμυδρό φώς στο βάθος.Ενας φάρος ελπίδας για τους δυό άντρες,πιότερο σημαντικός κι από ένα φλασκί με δροσερό νερό,πιο ηδονικός ακόμα κι από το κούρσεμα της γυναικείας σάρκας.
Όμως μουγκρητά και κραυγές απόγνωσης απ τους τοίχους και το ταβάνι τους αναστάτωσαν και επιβράδυναν τα βήματα τους.
¨Είμαστε προς το τέλος του 21αιώνα αναζητητή και έγιναν μεγάλες ανακατατάξεις αλλά και μετακινήσεις πληθυσμών λόγω ξηρασίας.¨¨ επεξήγησε ο τυφλός οδηγός,χαμηλώνοντας το κεφάλι.¨ Eίναι φρικτό να πεινά και να διψά κάποιος¨είπε μισοτρέμοντας ο αναζητητής .¨¨Αυτό είχε σαν επακόλουθο τις μετακινήσεις πληθυσμών προς το βορά, εκεί που ακόμα θα μπορούσαν να ξεδιψάσουν και να γιομίσουν τα στομάχια τους,αλλά..¨συμπλήρωσε ο γέροντας με μισόσβυστη φωνή.
Κατόπιν,σταμάτησε για λίγο τη ροή του λόγου του καθώς τα μάτια του είχαν πλημμυρίσει από δάκρυα.Ητανε η πρώτη φορά που ο αναζητητής τον έβλεπε να κλαίει γοερά και να κρύβει το πρόσωπο του με τα χέρια του. Προσπάθησε με το μαντήλι του να του σφουγγίσει τα δάκρυα αλλά εκείνος το απόδιωξε αποφεύγοντας να στρέψει το κεφάλι του προς το μέρος του.Κατόπιν συνέχισε βιαστικά να περπατάει μπροστά ,φροντίζοντας όμως να μη κρατάει αποστάσεις από τον ακόλουθο του, ώστε να μη χάσουν τα χέρια του την επαφή με τους ώμους του.
¨΄μπορώ να σε ρωτήσω κάτι γέροντᨨείπε καθώς προσπερνούσαν εικόνες φρικτές που έκοβαν την ανάσα.¨Διαισθάνομαι την ερώτηση σου φίλε μου¨¨απάντησε εκείνος επιβραδύνοντας για λίγο πρίν φθάσουν κοντά σ εκείνο το φως.¨Θρηνούσα το τέλος της δικής μου εποχής αναζητητή¨και άρχισε χαϊδεύοντας τους τοίχους να τους μιλά λες και προσπαθούσε να τους κατευνάσει.¨Όταν φθάσαμε σ εκείνη τη χώρα του βορρά μας περίμεναν με στρωμένα ναρκοπέδια ,καταλαβαίνεις..ΜΑΣ ΕΞΟΝΤΩΣΑΝ !¨¨Αρχισε ξανά να κλαίει και να ζητά συγνώμη από τους τοίχους που ήδη πάλλονταν με ένα έντονο κόκκινο φως που καταύγαζε το χώρο γύρω τους.¨Είναι οι ψυχές εκείνων που δεν ξεδίψασαν ούτε χόρτασαν ¨¨Κατόπιν στρέφοντας τα άδεια μάτια του προς τους τοίχους και το ταβάνι έβγαλε μια γοερή κραυγή που ο αντίλαλος της επαναλήφθηκε πολλές φορές.¨¨συγχωρέστε με αδέλφια που επέζησᨨ
Marakos
συνεχίζεται
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
