stixoi.info: Δραπέτες

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132760 Τραγούδια, 271256 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Δραπέτες

[I]
Ράγες ονείρου σε μια ατάραχη ζωή
μες την ομίχλη προχωράς, δεν είσαι μόνος.
Βουνού ανάσα, βοηθός ή απειλή;
Γυναίκας άγγιγμα θεϊκός πηλός ή δρόμος;
Ήπιες κι εσύ από το ίδιο το νερό
όταν σ’ ακούμπησα ανάλαφρα στον ώμο
για να ξεχάσεις τις παλιές τις φυλακές
σου είπα έλα να ντυθείς με εφτά σιωπές
κοιμάται ή πέθανε ο γέρος αστυνόμος;[/I]

[B]Ράγες παράλληλες μιας άστατης στιγμής
που δραπετεύει από του κόσμου την παράνοια
κι οι δραπέτες τελικά είμαστε εμείς
κατατρεγμένοι πάντα δίχως περηφάνια.
Έλα προχώρα έχω στο χέρι μου ψωμί
τ’ όνειρο αλλάζει και ο ήλιος πια ζεσταίνει
μετρώ τις ράγες κι είναι η πρώτη μας αυγή
απ’ τη μεγάλη μας τη νύχτα δραπετεύεις.[/B]

Πίσω η πόλη και οι δρόμοι σιωπηλοί
κανείς δεν ξέρει πως ξεκόψαμε στ’ αλήθεια
το παραμύθι με μπογιές σ’ ένα χαρτί
το τσαλακώνω και φωτιά παίρνεις στα στήθια.
Αργεί ακόμα ο δικός μας ο σταθμός
όμως το τρένο θα ανταμώσει τη συνήθεια
και ο σταθμάρχης του εφιάλτη μου γνωστός
με αγνοεί μα θ’ ανεβώ, χωρίς βοήθεια.

Πάνω στο τρένο της μεγάλης μας φυγής
άδειες οι θέσεις και στα πέντε τα βαγόνια
μόνο ο ινδιάνος αρχηγός κάποιας φυλής
χαμογελάει και δακρύζει δίχως λόγια.
Ο οδηγός έχει στη πλάτη του φτερά
κάποτε αρνήθηκε στο χρόνο να πληρώσει
μα το τρενάκι του το κράταγε σφικτά
και μες το όνειρο ζωή του είχε δώσει.
Ένας εισπράκτορας ελέγχει και κοιτά
του μοιάζει κάλπικο του ονείρου μου το κέρμα
φεύγει το τρένο και σφυρίζει δυνατά
ρωτά "Κανείς θα κατεβεί πριν φτάσει τέρμα;"

Στα σύνορα της φαντασίας…


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 13 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Συλλογή Το τρένο της μεγάλης φυγής Κατηγορίες Φαντασίας Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Εμπνευστείτε κι αφήστε τους άλλους να ανησυχούν.

ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ 04-06-2008 @ 14:30	::theos.:: ::yes.:: ::theos.::
utterly sweet 04-06-2008 @ 14:42	Ο οδηγός έχει στη πλάτη του φτερά κάποτε αρνήθηκε στο χρόνο να πληρώσει μα το τρενάκι του το κράταγε σφικτά και μες το όνειρο ζωή του είχε δώσει. Θοδώρα έχεις έναν υπέροχο τρόπο να σχεδιάζεις με κάθε σου λέξη εικόνες..ράγες παράλληλες μιας άστατης στιγμής..μερικές φορές δυσκολευομαι ννα σε καταλαβω αλλα αυτο ειναι που κανει το ταξιδι μου πιο συναρπαστικο ::wink.:: ::theos.::
ix8eis89 04-06-2008 @ 15:14	Ράγες παράλληλες μιας άστατης στιγμής που δραπετεύει από του κόσμου την παράνοια κι οι δραπέτες τελικά είμαστε εμείς κατατρεγμένοι πάντα δίχως περηφάνια. Έλα προχώρα έχω στο χέρι μου ψωμί τ’ όνειρο αλλάζει και ο ήλιος πια ζεσταίνει μετρώ τις ράγες κι είναι η πρώτη μας αυγή απ’ τη μεγάλη μας τη νύχτα δραπετεύεις. ειναι απο τα πιο ομορφα που εχω διαβασει.... ::theos.:: ::theos.:: ...απλως υπεροχο....
Dean Cooper 04-06-2008 @ 18:14	Ένας εισπράκτορας ελέγχει και κοιτά του μοιάζει κάλπικο του ονείρου μου το κέρμα φεύγει το τρένο και σφυρίζει δυνατά ρωτά "Κανείς θα κατεβεί πριν φτάσει τέρμα;" ::yes.::
LILA KIRA 04-06-2008 @ 21:32	δεν έχω λόγια,υπέροχο!!! ::up.:: ::theos.:: ::up.::
Κατσοράκι 05-06-2008 @ 01:48	::theos.:: ::up.:: ::theos.::
AlexSAI 05-06-2008 @ 03:11	Την καλησπέρα μου !!! ::yes.:: ::up.::
Μετέωρος Άγγελος 05-06-2008 @ 05:52	Μπράβο Θεοδώρα, μοναδικό ταξίδι!!
Θεοδώρα Μονεμβασίτη 05-06-2008 @ 06:04	Μια καλησπέρα για όλους όσους ταξιδεύουν και περνούν τα σύνορα της φαντασίας.
Ιχνηλάτης 05-06-2008 @ 07:03	Πολύ ωραίο το ταίδι του μυαλού!
poetryf 05-06-2008 @ 07:12	Με τον Μετέωρο κι εγώ Θοδωρούλα ::yes.::
Μοιάζω μ'εσένα 05-06-2008 @ 07:21	και ο σταθμάρχης του εφιάλτη μου γνωστός με αγνοεί μα θ’ ανεβώ, χωρίς βοήθεια. Όμορφοι στίχοι, φοβερές εικόνες.
ΝΟΥΦΑΡΟ 05-06-2008 @ 07:59	::up.:: ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο