Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Το είδωλο
 Στις φορές που συναντάμε στους άλλους τον αντικατοπτρισμό του ειδώλου μας
 
Κρατήσου δίπλα μου στη μπόρα, στη φωτιά
δέξου να βρέχεσαι, να καίγεσαι μαζί μου
μαζί να βαφτιζόμαστε σ’ εικονικούς θανάτους.
Κοίτα το πλήθος:
Όλεθρος τ’ άγγιγμα τους.
Γυρεύω τραίνο ν’ αποδράσουμε μακριά.

Απ’ τ’ ανοιχτό παράθυρο ο χρόνος ξεπηδά
ψελλίζει η νύχτα το θλιμμένο της τραγούδι
Βαρύ φεγγάρι. Το κοιτώ και με κοιτά.
Κι οι δυο πλανήτες σε παράλληλη τροχιά

Σήμερα πάλι σε διακρίνω στον καθρέφτη
ατάραχο το βλέμμα σου σαν πάντα με κοιτά.
Είσαι εδώ και μακριά.
Σαν αίνιγμα η μνήμη σε σμιλεύει
που χρόνια η απάντηση ύπουλα μ’ αποφεύγει

Το είδωλο σου κουβαλώ εδώ και χρόνια
στην έρημο, στη θάλασσα του νου
ιχνηλατώντας την ανόθευτη μορφή σου
στην πιο απρόσιτη γωνία τ’ ουρανού

Κι όσο διαβαίνει ο καιρός κατανοώ
πως οι ουρανοί που δεν γνωρίσαμε
συντηρούνται πάντοτε ανέφελοι.
Το κορμί που δεν κρατήσαμε
σε νιότη ατάραχη είναι ταγμένο.

Έτσι έμαθα να συμβιώνω με το είδωλο σου
προσμένοντας διαρκώς κάποια φωνή
συμβιβάστηκα με την έμπιστη σιωπή των αντιγράφων

Μετέωρος Άγγελος


Καινούργιο site: www.metewros.com


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 11
      Στα αγαπημένα: 3
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

www.shortstory.gr
 
φεγγαροφως
05-06-2008 @ 06:03
Κι όσο διαβαίνει ο καιρός κατανοώ
πως οι ουρανοί που δεν γνωρίσαμε
συντηρούνται πάντοτε ανέφελοι.
Το κορμί που δεν κρατήσαμε
σε νιότη ατάραχη είναι ταγμένο.

::theos.:: ::theos.::
Ελένη Καιγή
05-06-2008 @ 06:09
Γεια σου!
Σπουδαία γραφή κι η δικιά σου!
poetryf
05-06-2008 @ 07:00
Σήμερα πάλι σε διακρίνω στον καθρέφτη
ατάραχο το βλέμμα σου σαν πάντα με κοιτά
----------------
κι εμένα....

Σήμερα πάλι σε διακρίνω στον καθρέφτη
ατάραχο το βλέμμα σου σαν πάντα με κοιτά
-----------------------------------------------
κι εγώ...

Υπέροχος ως πάντα Μετέωρε ::yes.:: ::love.::
Helene52
05-06-2008 @ 08:45
Το είδωλο σου κουβαλώ εδώ και χρόνια
στην έρημο, στη θάλασσα του νου
ιχνηλατώντας την ανόθευτη μορφή σου
στην πιο απρόσιτη γωνία τ’ ουρανού

Κι όσο διαβαίνει ο καιρός κατανοώ
πως οι ουρανοί που δεν γνωρίσαμε
συντηρούνται πάντοτε ανέφελοι.
Το κορμί που δεν κρατήσαμε
σε νιότη ατάραχη είναι ταγμένο.

Έτσι έμαθα να συμβιώνω με το είδωλο σου
προσμένοντας διαρκώς κάποια φωνή
συμβιβάστηκα με την έμπιστη σιωπή των αντιγράφων
Απλά ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
spil †
05-06-2008 @ 11:53
Υπέροχε φίλε μου, ΠΟΙΗΤΗ !!!
annaΤi
05-06-2008 @ 14:13
"προσμένοντας διαρκώς κάποια φωνή
συμβιβάστηκα με την έμπιστη σιωπή των αντιγράφων"

παίρνω αυτό παραμάσχαλα και φεύγω με βήμα ελαφρύ...
την καλησπέρα μου, Άγγελε. ::yes.::
MARGARITA
06-06-2008 @ 00:38
Εξαιρετικό...εύγε σου!!!!!
ΕΛΕΑΝΝΑ
15-06-2008 @ 13:23
πολύ δυνατό.Συγχαρητήρια!!!
Στιχομένος
20-06-2008 @ 07:38
Καιγή μου, όχι ΚΑΙ η γραφή του...

Η γραφή του είναι σε ενα επιπεδο που δεν συγκρίνεται, επειδή έχει δική της ταυτότητα και αυτόνομη παρουσία...

δέξου να βρέχεσαι, να καίγεσαι μαζί μου...

Πολύ όμορφο φίλε μου...
ofilia
21-06-2008 @ 06:12
ψελλίζει η νύχτα το θλιμμένο της τραγούδι
πολύ καλός στιχος ::yes.::
SIWPH
14-12-2008 @ 15:12
χαίρομαι που διαβάζω ότι υπάρχουν άνθρωποι που συγκινούνται με αυτά που συγκινούν εμένα ....
είμαι θαυμάστρια του μετέωρου αγγέλου ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο