|
| Το παιδί με το βιολί | ![Προηγούμενη σελίδα](/skin/images/misc/back2.gif) | |
Νέοι δρόμοι, γερασμένες γειτονιές
έφηβοι ανέμελοι σ’ αβέβαιη κοινωνία
ματιές που διασταύρωσες, στο σήμερα στο χθες
γυρνάς μ’ ένα μικρό παιδί, χωρίς ιδεολογία.
Είχε μαζί του ένα βιολί, βαδίσατε εφτά χρόνια
κόβει στον ώμο το λουρί, σ’ εφτά μπήκες σαγόνια
σ’ ένα μεγάλο λούνα παρκ, μες τη σπηλιά του τρόμου
εφιαλτικός απόηχος του παιδικού μας φόβου.
Βγαίνεις με βήμα βιαστικό, ψάχνεις τον ουρανό σου
έξω απ’ του τρόμου τη σπηλιά, να βρεις τον εαυτό σου
μα το παιδί με το βιολί έμεινε στο σκοτάδι
και πίσω πάλι σε καλεί, στοργή ζητάει και χάδι.
Ήταν δικό μου το παιδί και στο ‘χω ήδη πάρει
μην ψάχνεις πια μες τη σπηλιά, μην ψάχνεις στο σκοτάδι
είναι δικό μου το παιδί, μαζί του ταξιδεύω
απ’ το χεράκι το κρατώ και τ’ άστρα του μαθαίνω.
Από ανυπόταχτες τροχιές έχουμε διαφύγει
δυο αγκαλιές διαγράψαμε στου γαλαξία τα μήκη
μα οι παρτιτούρες λιώσανε και γυρισμό θα δούμε
βάλε στο τζάκι τη φωτιά πριν την αυγή θα 'ρθούμε.
Φέρνω το πρώτο σου παιδί που έχει μεγαλώσει
μού 'πε πως όσα του 'μαθα ποτέ δε θα προδώσει
πάρ' το και πρόσεξε ξανά ποτέ να μην το χάσεις
αν θα στο κλέψω ίσως ποτέ γράμμα του δε διαβάσεις.
Κι ίσως αν βρεις τα μυστικά ξανάρθετε κι οι δυο σας
είμαι η ανύμφευτη ψυχή μέσα στο όνειρό σας
κι οι τρεις μας είμαστε φωτιά που χώρισε στα τρία
χώρια αγάπη-δύναμη και χωριστά η σοφία.
ποιητική αδεία
2ος τίτλος: Νέοι Δρόμοι
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 6 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
| Εμπνευστείτε κι αφήστε τους άλλους να ανησυχούν. | | |
|
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|