| |
[align=center]Είναι πιο πάνω απ' την αγάπη η ποίησή μας
Και πιο γλυκιά απ' οποιοδήποτε ποτό
Είναι η πιο κόκκινη του έρωτα η αυγή μας
Κάθε τριαντάφυλλο ζηλεύει το χρώμα αυτό
Μού 'πες πως ήταν ν' ανταμώσουμε γραφτό
Μόνο οι λέξεις σου τ' αφτιά μου ξεκουράζουν
Και το λιμάνι της ψυχής μας ζηλευτό
Εκεί που δυνατά αισθήματα μόν' αράζουν
Και κάθ' εμπόδιο είναι ικανή να διώξει
Η έλξη μας, η ποίηση που μας δένει
Κάθε τείχος που υψώνεται να σπρώξει
Σαν η σιωπή απ' τους πόνους μάς ξεπλένει
Και είνα τόσο αληθινό το παραμύθι
Στο οποίο δε χωρούν ούτ' οι αναμνήσεις
Μάς ταξιδεύουνε εκεί τρέλα και λήθη
Μ' ένα καράβι μαγεμένο απ' τις αισθήσεις...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
