| |
Βρεγμένοι δρόμοι αντανακλούν
νυχτιάτικα τη φτήνια των λαμπρών μεγαλουπόλεων.
Απ’ τις μεγάλες φωτεινές επιγραφές
τυφλώθηκαν οι άγγελοι και πέταξαν
χτυπώντας στα ντουβάρια τρομαγμένοι σ’ ουρανούς
κι ούτε ξανάρθαν…
κι άλλων καήκαν τα φτερά
και ‘μειναν μόνιμα εδώ
να σεργιανούν τα βράδια
με τα μάτια τους βαθιά και κόκκινα
σε μεγάλους μαύρους κύκλους.
Κάθε βράδυ στέκονται και κλαίνε
κάτω απ’ τ’ άστρα
χωμένοι μες στα ξεφτισμένα τους παλτό
κρυμμένοι κάτω απ’ τα παράξενα καπέλα τους .
Παραμιλάνε τις αλήθειες τους στους δρόμους
περπατάνε μόνοι σ’ όλους τους καιρούς.
Παραπατάνε ξαφνικά με μια οπτασία τ’ ουρανού
πίσω από τα μάτια.
Αφηρημένοι σκοντάφτουν νύχτα στις γωνιές.
Παλιάτσοι δίχως τσίρκο και κοινό.
Υστερικά ψάχνουν το έχειν τους στις τσέπες
ένα κομμάτι από χαρτί κι ένα στυλό.
Κοιμούνται τυλιγμένοι στα καμένα τους φτερά
τα όνειρά τους έχουν πάντα ουρανό.
Κι ο πόνος τους ραγίζει τους καθρέφτες
για να ματώνουν όσοι περνούν να μην ξεχνάνε
κάποιους τρελούς που ψάχνουν πάντα ουρανό
κάποιους θλιμμένους και παράξενους διαβάτες
κάποιους αγγέλους που τους είπαν ποιητές.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
