| |
| | Τ' άστρα όλα |  | | | Φεγγάρι πως σού φαίνεται; | | |
Τ' άστρα όλα έμαθα απ' έξω κι όλα τα αναγνωρίζω,
και το πυκνό σκοτάδι της νυχτιάς οικείο μου' χει γίνει,
και ξένο δεν το αισθάνομαι κι αδελφικό το νοιώθω,
πέπλο μεταξένιο αχνοϋφαντο με αστραφτερά στολίδια,
σαν μένω ξάγρυπνος και μοναχός,
στην σιωπηλή τους θέα,
μια που ο ύπνος κι η ανάπαυση για μένανε χαθήκαν,
από την στιγμή που γνώρισα κι αντίκρυσα την θεϊκή ματιά της,
το σαγηνευτικό της πρόσωπο,
τα ρόδινά της χείλη,
τα αιθέρια μαλλιά, το βελουδένιο δέρμα,
το θελκτικό της το κορμί, τ' αρχοντικό όνομά της.
Αστέρι θέλω να γίνω, να την θωρώ από τα ουράνια,
να την φωτίζω με το φως όσο θα το'χω όλο,
κι ας μείνω μαύρο,σκοτεινό, στα μάτια της "σβησμένο".
Μα αυτά δεν γίνονται ποτέ,
ούτε στα παραμύθια,
γι'αυτό κι εγώ αστέρι την καρδιά μου όλη θα κάνω,
για να φωτίζεται από την αγάπη μου,
να λάμπει στην αγκαλιά μου...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005 | Einai teleio,polu romantiko.Sunexise etsi aggizei tis kardies. (feggari) :) | | Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005 | Αν με το ποιήμα αυτό κέρδισα τον καλό σου τον λόγο τότε δεν ζητάω τίποτα παραπάνω από αυτό...όλα τα λεφτά να δέχομαι έπαινο από εσένα φεγγάρι... :-) | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
