| |
Είναι μέρες που ξενυχτώ χωρίς νοσταλγία,
άλλες πάλι σε θυμάμαι και σε σκέφτομαι,
αναπολώ την τόση δα μικρή πορεία
που ζήσαμε όσα δεν έπρεπε...μα έτυχε.
Είναι στιγμές που μένω μόνη με φεγγάρι,
άλλοτε πάλι έρχεσαι και εσύ δειλά δειλά
απο ένα κρυφό παλιό μου μονοπάτι
να χρωματίζεις τ άστρα που έφερα σιμά.
Κι όμως αυτή του χρόνου η πορεία
με αγκαλιάζει και εγώ τρέμω δυνατά,
είναι μαγεία αυτή του κόσμου η ιστορία
που έζησα εγώ και εσύ που πέρασες πολλά.
Για στάσου όμως, κει που νόμιζα πως ζούσα
μαζί με σένα ευτυχισμένη μια στιγμή,
σαν να μουν σε όνειρο ...πετούσα
μα τα φτερά δεν ήσουν που έκοψες εσύ;
Κι όμως εγώ εδώ επιμένω και υπομένω
σαν να μη μου έφταναν τα δάκρυα τα πολλά,
θέλω να φύγω μα πονάω και δε φεύγω
γιατί εσύ μάτια, μου πήρες την καρδιά.
Θέλω ξανά εδώ μαζί σου να τη ζήσω,
αυτή τη γλύκα που γευτήκαμε μαζί,
θέλω απόψε να ρθω να σε αντικρύσω
για να αρχίσω να προχωρώ σε αυτή τη γή.
Της μοναξιάς εσύ φεγγάρι διαμαντένιο,
της ηρεμίας γαλάζιου πέραντου σιωπή,
είμαι εδώ και μια σου λέξη εγώ προσμένω
που θα μαι κάνει πάλι τόσο δυνατή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
