| |
| | Επιβάτες της ποίησης |  | | |
[I][align=center]Κουρασμένοι επιβάτες της ποίησης
μαρμαρωμένο χνάρι γης,
το χέρι προεξέχει στη καρδιά
το βήμα ξεραμένο,
να ξεχνάει Ελλάδες στη βουή του κόσμου.
Συνθέμελα ταράχτηκε η ζωή,
εκεί που σαχλές,
σαλεύουν κυβερνήτες οι ψυχές.
Στο πέρασμά σας σκάβω λάκκους,
παράταιρα στέκουν τα σήμαντρα
σ'αγρούς γερμένες,ώριμες προσευχές.
Μακρηγορούν τα δάκρυά σας,
φτιαχτοί μπελάδες μπρούτζινοι.
Και οι παρωδίες τραγωδών ζήλεψαν μια σκια
κι άπλωσαν χώμα στη δικιά σας.
Πίσω από το ατσάλινο αυτό σας βλέμμα
αγνάντεψε ένα μου όνειρο πουλιά
καθώς τις Κυριακές οι ιππότες της πλατείας
γεμίζαν κάθε μας παγκάκι πόλεμο.
Θολώνουν τα άσχημα,νταντεύουν την ουσία,
σαν τους ζωγράφους που ζητάνε πραξικόπημα
φιλοδοξούν να ενσαρκώσουν μια γερή φιλοσοφία
γερά στο πέταλο φτιαγμένο από πέτρα
γερά στο κόκκαλο χτυπάτε,
φτασμένοι ποιητές..σήμερα επιστρέφω [/align][/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | κι ας ήταν μια φορά να δεις μικρέ μου φουκαρά πως μαλακώνω σαν δε μου μιλάς σκληρά. | | | |
|
AndreasChristodoulou
13-06-2008 @ 07:49 | εκπληχτικη ,φοβερη ποιητικη γραφή | | Denis
13-06-2008 @ 09:10 | Αχ, βρε Μαράκι... Με τους επιβάτες δεν έχει τίποτα να μοιράσ' η Ποίηση... Δυστυχώς, όμως, ορισμένοι επιβήτορες τής έχουμ' αλλάξει τον αδόξαστο, στήνοντάς την στον τοίχο και χτυπώντας την αλύπητα στο δόξα πατρί... ::sad.:: ::hug.:: | | AlexSAI
13-06-2008 @ 10:19 | Την καλησπέρα μου !!! ::yes.:: ::up.:: | | μαρίλλη
13-06-2008 @ 14:51 | Συνθέμελα ταράχτηκε η ζωή,
εκεί που σαχλές,
σαλεύουν κυβερνήτες οι ψυχές.
Στο πέρασμά σας σκάβω λάκκους,
παράταιρα στέκουν τα σήμαντρα
σ'αγρούς γερμένες,ώριμες προσευχές.
::smile.:: | | poetryf
16-06-2008 @ 03:29 | Συθέμελο συντάραγμα το ποίημα σου Μαρία μου. Απορώ πως μου ξέφυγε! ::kiss.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
