| |
με ρακομελο στα χειλη
σου δωσα φιλι
να μεθυσω την καρδια σου
να με ερωτευτει
στης αγαπης το γεφυρι
στησαμε γιορτη
μα στο πρωτο μας το δειλι
ειχε γκρεμιστει
νυχτα της κυπαρισσιας
κρατα μυστικο
θα ρθω στα δικα της μερη
να την ξαναβρω
στην αυλη της θα φυτεψω
κρινο μοναχο
να θυμαται σαν τον βλεπει
πως την αγαπω
ραγισμενο μου ποτηρι
κερνα υπομονη
κι εσυ ασπρο μου μαντηλι
πετα σαν πουλι
σκορπισε τα δακρυα μου
μεσα στη βροχη
να ποτισουν μια αγαπη
που χει μαραθει
νυχτα της κυπαρισσιας...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
