| |
Οι μνημες ερχονται σαν γερικα φτερα,
χτυπωντας, παλευοντας να κρατηθουν ψηλα
στον στροβιλο του χρονου.
Πεταξε προς τη λαμψη του πρωινου ηλιου
και τη μυρωδια του θυμαριου, στις πλαγιες
με τα σπασμενα μαρμαρα.
Πεταξε προς τα αθεατα σημαδια
των αλλοτινων καιρων, που αναπαυονται
κατω απο την αγραμπελη.
Μυρισε στη γη, αυτη τη μυρωδια της αρχεγονης
γονιμοτητας, που γενιες αχαλκευτων
δεν καταφεραν να αφανισουν.
Και ειναι το μυαλο που παλευει να αναδειξει
ενα μεγαλειο μεσα απο τις ρωγμες,
που αναχαραζει η σκεψη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
