Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271256 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Μαύρο
 
[I]Γλίστρησα ξοπίσω της[/I]
ο ουρανός μ' απαθανάτιζε
πειστήρια ενός
ακάμωτου ακόμα εγκλήματος
κι οι βρυχηθμοί του
εντός τους
των βημάτων μου
την οχλοβοή βαστήξαν
[I]Σχεδόν τρέχοντας[/I]
τα μαύρα μου έντυσα σκιές
που στρίβαν πρώτες στις γωνίες
τ' ανόσια του νου μου
γύρη 'ταν για τις ερινύες
[I]Βλαστημώντας[/I]
γεύτηκα του παραδείσου τα ούρα
του θεού το ταγκιασμένο κάτουρο
[I]Κυνηγώντας[/I]
ξαμόλησα το φόβο
πιστό σκυλί αφίμωτο
το μίσος κράτησα
γεράκι σε ώμο
να φωλιάζει
[I]Κοντοστέκει αυτή
Πίσω κοιτάζει
Επιταχύνει[/I]
παρακαλώ την ανάσα μου
στο στέρνο εκεί να παραμείνει
[I]Πλησιάζοντας[/I]
το χέρι απλώνω
ν' αρπάξω απ' τα μαλλιά τη σκρόφα
ο οχετός π' όζει μέσα μου
ένα να της μουγκρίσει ψόφα
[I]Αρπάζοντας[/I]
όχι, ω όχι
[I]Χάνοντας[/I]
όχι, όχι
[I]Αποτυγχάνοντας
Καίγοντας
Ουρλιάζοντας
Κλαίγοντας
Εγκαταλείποντας[/I]
μια μάχη
ως την επόμενη

Σε γυαλί ανακλά στο μπετό κρύβεται
μέσα στα βλέμματα
γνωστών κι αγνώστων
διυλίζεται
σε σταυρούς νέον
φυγοκεντρίζεται
δε φυλακίζεται
δε παραδίδεται πότε

[I]Αείποτε η θλίψη μου ξεφεύγει[/I]
πετάει μακριά μου
φεύγει


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 7
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Φιλοσοφικά,Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Σχολιάστε ελεύθερα, κουβέντα να γίνεται ρε παιδάκι μου!
 
χρηστος καραμανος
16-06-2008 @ 00:25
Αείποτε η θλίψη μου ξεφεύγει
πετάει μακριά μου
φεύγει
ΩΡΑΙΟΤΑΤΗ ΚΑΤΑΚΛΙΔΑ ΑΛΕΞΗ,ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ!! ::theos.::
το κορίτσι του Μαι
16-06-2008 @ 00:26
απο περιεργια τα διαβασα ολα σου..........
ποιος αφησε την πορτα ανοιχτη???
Ναταλία...
16-06-2008 @ 04:08
Αείποτε η θλίψη μου ξεφεύγει
πετάει μακριά μου
φεύγει

πολύ καλό ::yes.:: ::theos.::
AlexSAI
16-06-2008 @ 05:36
Την καλησπέρα μου ....Υπέροχο ::yes.:: ::theos.::
ψιτ-ψιτ
29-07-2008 @ 09:13
μαγκα μ΄αρεσε
dimi.gr
08-09-2008 @ 08:48
Φίλε μου είσαι ένα μυστήριο τελικά!
Η μουσική υπόκρουση υπέροχη, κατάλληλη στο όλο ύφος.
Οι δε στίχοι, καταπληκτικοί μέσα στην αναβράζουσα οργή τους!
χρηστος καραμανος
23-10-2009 @ 06:07
Κοντοστέκει αυτή
Πίσω κοιτάζει
Επιταχύνει
παρακαλώ την ανάσα μου
στο στέρνο εκεί να παραμείνει
Πλησιάζοντας
το χέρι απλώνω
ν' αρπάξω απ' τα μαλλιά τη σκρόφα
ο οχετός π' όζει μέσα μου
ένα να της μουγκρίσει ψόφα
::up.:: ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο