Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Νόστος δ
 
Την ξύπνησε το φως του παραθύρου
κι ο θόρυβος που ‘ρχόταν απ’ το δρόμο
τη γεύση είχε ακόμα του ονείρου
αργά επανερχότανε στον κόσμο
και φοβισμένη κοίταζε την πόρτα
ποτέ δεν είχε νιώσει τόσο τρόμο
λουσμένη καθώς ήταν στον ιδρώτα
τα χέρια είχε στην καρδιά σφιγμένα

Ο στόλος λέει στο νησί ερχόταν
με όλα τα πανιά του ανοιγμένα
κι οι κωπηλάτες όλοι μ’ ένα στόμα
τραγούδια έλεγαν αγαπημένα
Δεν είχε δέσει το καράβι ακόμα
μα κείνος βγήκε στη στεριά με βιάση
γονάτισε και φίλησε το χώμα
σε κλάματα ζεστά είχε ξεσπάσει
για τούτη τη στιγμή τα συγκρατούσε
που στην πατρίδα τώρα είχε φτάσει
Μα κάτι γνώριμο αναζητούσε
σαν σήκωσε ξανά ψηλά το βλέμμα
δεν είδε αυτά που πεθυμούσε
ο γυρισμός του έμοιαζε με ψέμα.
Ψυχή δεν είδε να τους περιμένει
στου ταξιδιού που έφτασαν το τέρμα.
Πώς λαχταρούσε την αγαπημένη
να τρέξει να βρεθεί στην αγκαλιά του
να τον φιλά γλυκά, ευτυχισμένη
που ξέφυγε απ’ τα χέρια του θανάτου
για να κρατήσει το δικό της χέρι!
Ορμητική και βίαιη η ματιά του
κοιτάζει να την βρει στα γύρω μέρη
που του φαντάζουν άγονα και στείρα
μέσα στα βάθη της ψυχής το ξέρει
-ποτέ δεν τον συμπάθησε η μοίρα-
το σπίτι θα ‘ναι άδειο, ρημαγμένο
Αργά αργά πηγαίνει προς την θύρα
το βήμα του βαρύ, υποταγμένο
στη θεία βούληση των Αθανάτων

Ακόμα το μυαλό της θολωμένο
ακούει τώρα θόρυβο βημάτων
σιγά, διστακτικά η πόρτα ανοίγει
και να! Ω μέγα θαύμα των θαυμάτων
επέστρεψε εκείνος που 'χε φύγει.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 17
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Έρωτας είναι να είσαι ευτυχισμένος με κάποιον, αγάπη να είσαι δυστυχισμένος χωρίς αυτόν
 
Ιππαρχος
16-06-2008 @ 01:36
Με την άδειά σας λίγα λόγια:
Τούτος δω ο τελευταίος Νόστος μου πήρε αρκετές μέρες να τον γράψω. Κυρίως για να αποφασίσω τι τέλος να του δώσω. Αρχικά σκεφτόμουν ένα τέλος σαν το όνειρο που περιγράφω, με τον ήρωα να επιστρέφει σε ένα άδειο νησί και να περνά την υπόλοιπη ζωή του κοιτώντας τη θάλασσα, προσμένοντας την αγαπημένη, όπως έκανε εκείνη τόσα χρόνια…Τον λυπήθηκα όμως τελικά, κυρίως λυπήθηκα εκείνη….
το κορίτσι του Μαι
16-06-2008 @ 01:44
καλα εκανες που τον λυπηθηκες Δημητρη,γιατι ειναι τοσο συγγηνητικο ολο το ποιημα που επρεπε να εχει αυτο το ομορφο τελος ::yes.::
ΥΠΕΡΟΧΟ ::up.::
καλη εβδομαδα σου ευχομαι ::smile.::
Helene52
16-06-2008 @ 01:50
Υπέροχο !!!!!! ::up.:: ::up.::
Την καλημέρα μου και καλή εβδομάδα ::hug.::
φραγκοσυριανος
16-06-2008 @ 02:03
ΤΕΛΕΙΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ... ::up.:: ::theos.:: ::up.::
Maria Olsen
16-06-2008 @ 02:14
Polu omorfo vre su ::up.:: ::hug.:: ::up.::
Nefeligeretis
16-06-2008 @ 02:22
Διαβαζόντας το έζησα και γώ την αγωνία και την λαχτάρα του ήρωα σου, συμφωνώ και γω με τον επίλογο. Τέτοιο τέλος αξιζε και για τους δύο!
χάρης ο κύπριος
16-06-2008 @ 02:29
μέρα θαυμάτων η σημερινή !
χαίρομαι φίλε μου !
χαίρομαι !
θυμίζει τις βυθισμένες άγκυρες του Πασχαλίδη !
Ιχνηλάτης
16-06-2008 @ 03:44
Τέλειο φίλε μου Δημήτρη!!
Ημέρα του πνεύματος σήμερα και σύ άξιος εκφραστής.
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
16-06-2008 @ 04:13
::theos.:: ::yes.:: ::theos.::
Ναταλία...
16-06-2008 @ 04:31
Πώς λαχταρούσε την αγαπημένη
να τρέξει να βρεθεί στην αγκαλιά του
να τον φιλά γλυκά, ευτυχισμένη
που ξέφυγε απ’ τα χέρια του θανάτου
για να κρατήσει το δικό της χέρι!

φοβερό ::yes.:: ::up.:: ::theos.::
χρηστος καραμανος
16-06-2008 @ 04:40
Ο στόλος λέει στο νησί ερχόταν
με όλα τα πανιά του ανοιγμένα
κι οι κωπηλάτες όλοι μ’ ένα στόμα
τραγούδια έλεγαν αγαπημένα!!
ΩΡΑΙΑ ΕΙΚΟΝΑ, ΤΗΝ ΕΧΩ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΟΥ,ΜΠΡΑΒΟ!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
AlexSAI
16-06-2008 @ 05:02
Την καλησπέρα μου και καλή εβδομάδα ....Υπέροχο ::theos.:: ::theos.:: ::up.::
LILA KIRA
16-06-2008 @ 06:49
συνφωνώ με τον Νταλαρόβιο ::up.:: ::theos.:: ::up.::
tinios
16-06-2008 @ 07:18
Εξαιρετικό Δημήτρη!!
nirbana
16-06-2008 @ 13:17
θαυμάσιο Δημήτρη....έτσι σαν τα παραμύθια όπου
όλα μπορούν να συμβούν... ::yes.:: ::yes.::
aprobleptos
16-06-2008 @ 13:49
ο γυρισμός του έμοιαζε με ψέμα.
Ψυχή δεν είδε να τους περιμένει
στου ταξιδιού που έφτασαν το τέρμα.

Μπράβο! Δημητρη ,
υπεροχη πλοκη & τεχνη! ::up.:: ::yes.:: ::up.::
nuxtolouloudo
09-08-2008 @ 10:10
Το τέλος του να δίνει σε όλους μας κουράγιο, πως κάποια στιγμή θα φτάσουμε κ εμείς στην δική μας Ιθάκη...Στον δικό μας προορισμό και στόχο..Ακόμα κ αν τα εμποδια είναι τεράστια..Αρκεί να μην εγκαταλείπουμε ποτέ...
Εύγε Δημήτρη...Τα συγχαρητήρια μου... ::smile.:: ::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο