| |
Απλώνει [σ]το βαθύ σκοτάδι
πανί που υφάναν’ δυο θεές
πτυχές στο ύφασμα αφήσαν’
νύχτα να πάρεις όσο θες
φιδίσιο φόρεμα γυναίκας
που μόνο αγγίχτηκε απαλά
στο μυστικό της το σημάδι
φίδι την ξύπνησε αργά.
Όσα μας έκρυψε η αγάπη
τα ψιθυρίσαμε μαζί
το διψασμένο το σκοτάδι
το ίχνος σβήνει εποχής
για όσα δεν μπόρεσα ν’ ακούσω
απ’ της αγάπης τον αχό
σε κάθε ανάσα μου σωπαίνω
απ’ την αρχή ν’ αφουγκραστώ.
Μέσα στο θρόισμα των φύλλων
ο ψίθυρος δε θ’ ακουστεί
κλέβω της γύρης δυο ύμνους
ο ένας για να ξεχαστεί
για να μη χάσω το σημάδι
σβήνω το χάρτη κι ας χαθώ
ασήμαντοι μικροί μου ήχοι
κρυμμένο είχατε σκοπό.
Στα βαρυσήμαντα ήλιοι κι ασήμαντα
λόγια γραμμένα που δε θα πω
μ’ ένα προσκύνημα έρωτα μήνυμα
ζητά ο αιώνας μου να αιωρηθώ
δυο δορυφόροι σε ξένα σύμπαντα
και ‘μεις οι δυο ένας στρατός
γίγαντες-νάνοι σ’ ένα σεργιάνι
γι' αγάπη μίλησε νύχτας αχός.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
