| |
Οι νύχτες τα φιλιά σου σβήνουνε κιαφήνουνε
λευκό αγέρα στα σκοτάδια που γυρνάς
χίλια αιωρούμενα ταξίδια που με πίνουνε
να δυναμώσουν την απόσταση για μας
Κι απέμεινες στο όνειρο ν'αγγίξω τη μορφή σου
να νιώσω το παράδεισο σε κάθε σου αγκαλιά
κι έβαλες αγάπη μου όλη τη δύναμή σου
να φύγω από σένανα δυο κόσμους μακριά
[B]Δεν θα με βρεις στις Κυριακές,στις εκδρομές μας
δεν βρίσκομαι στα Σάββατα μα ούτε στις στιγμές μας
Το όνειρο ξενύχτησε απάνω στα κορμιά μας
μα εγώ έπαψα να κρύβομαι μέσα στην αγκαλιά μας[/B]
Σ'ένα άσπρο περιστέρι τη μοναξιά σου έδεσες
στάχτινη μπόρα που δε λέει να κοπάσει
σ'εμένα θέλεις να τη φέρει ν'αγγίξω πόσο πόνεσες
όμως δεν ξέρεις πόσα χρόνια έχω γεράσει
Κι έπλεξες στο δάκρυ μου τρεχάτα καλοκαίρια
που κύλησαν στο πρόσωπο καυτά, κάτι στιγμές
εμένα που θυμόμουνα μέσα στα δυο σου χέρια
κι απέμεινε η αγάπη μου να κυβερνάει ευχές
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
