| |
Πνίγω τον πόνο μου απόψε στο γυαλί
Πίνω τον έρωτα με μπόλικα παγάκια
ʼδεια απόμειναν του κόσμου τα παγκάκια
Και δεν υπάρχει πια ελπίδα ζωντανή
Μέσα στους δρόμους την μορφή σου ζητιανεύω
Μια ευτυχία που δεν νιώσαμε μαζί
Ήμουνα λίγος κι η ζωούλα μου μικρή
Και τώρα μόνος μια διέξοδο γυρεύω
.
Κλείνω στα μάτια τις εικόνες τις θολές
Και αγκαλιάζω την σκιά σου στο σκοτάδι
Ένα μικρούλικο του έρωτα σημάδι
Κι όλες οι μέρες μου τρελές και παλαβές
.
Μοιάζουν οι νύχτες σαν πελώρια σχοινιά
Έχουνε δέσει το κορμί μου και με πνίγουν
Είναι πιο άδικο για όσα δεν θα γίνουν
Και για τα όνειρα που πέθαναν ξανά
.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
