| |
| | Το μονοπάτι της γνώσης (μέρος δεκατοένατο) |  | | | για την απογευματοβραδινή βάρδια αναγνωστών | | |
΄΄Και τι είναι αυτό που αναζητάς πρωτόγονε ταξιδευτή στον τριακοστό αιώνα ?΄΄αναφώνησε ο Πλούτωνας απευθύνοντας το λόγο στον ταραγμένο απ το συμβάν αναζητητή.΄΄Αναζητώ καινούργιες γνώσεις ταξιδεύοντας στο χρόνο,μέσα από ένα πείραμα που γίνεται αυτή τη στιγμή στην εποχή μου΄΄απάντησε εκείνος κοιτάζοντας τον θαρρετά στα μάτια.
΄΄Είναι υποκείμενο υπνωτισμού με τη θέληση του,συμπλήρωσε ο Αρχίλοχος΄΄. Ο Πλούτωνας τότε θαυμάζοντας το θάρρος του αναζητητή, προθυμοποιήθηκε να τον ξεναγήσει ο ίδιος στις πόλεις που βρίσκονταν διάσπαρτες στην επιφάνεια .Με μια κίνηση των χεριών του,ένας ασημόχρωμος πίδακας φωτός τους περιέλουσε διακτινίζοντας και τους τρείς κάτω από ένα θόλο στην επιφάνεια του πλανήτη .΄΄ιδού ο πρώτος οικισμός που κτίσθηκε στην επιφάνεια ,είπε ο Πλούτωνας δείχνοντας τους μια επιγραφή χαραγμένη πάνω σ ένα μονόλιθο στην είσοδο της πόλης.΄΄ΑΡΓΟΣ΄΄ φώναξε χαρούμενα ο αναζητητής μη συγκρατώντας τον ενθουσιασμό του .Οί δρόμοι ήτανε γεμάτοι κόσμο που περπατούσε κεφάτα κάτω από πανέμορφες στοές μεγαλοπρεπών κτιρίων που στις εσοχές τους φιλοξενούνταν μικροί εμπορικοί θύλακες .΄΄Μα πως τα κατάφεραν οι Γραικοί αφού στην εποχή μου είναι ακόμα κάτω απο Οθωμανικό ζυγό?΄΄ψέλλισε μουδιασμένα μη πιστεύοντας στα μάτια του.΄΄Απελευθερώθηκαν λίγα χρόνια αργότερα μετα το Βατερλώ,αλά με τη διχόνοια και την αρχομανία τους ,γίνανε στη συνέχεια υποχείρια του λέοντα,του αετού και της άρκτου.Όμως το προγονικό τους πνεύμα επιβίωσε και έγινε κτήμα όλων των όντων στο διάστημα.Η μαθηματική τους γλώσσα και γραφή έγιναν ο κώδικας επικοινωνίας ανάμεσα σε γήινους και σε εξωγήινες οντότητες μέσα από συστήματα προηγμένων ηλεκτρονικών εγκεφάλων που τις είχανε εγκαταστήσει στ άδυτα του λειτουργικού τους΄΄είπε ο Πλούτων δείχνοντας του τις αναρίθμητες επιγραφές με Ελληνικούς χαρακτήρες στις προσόψεις των εμπορικών καταστημάτων..Ωστε αναδύθηκαν τα ΕΛΛΗΝΙΚΑ μετα από τόσους αιώνες απαξίωσης και υποβάθμισης τους?΄΄ψέλλισε ο αναζητητής νοιώθοντας δέος για την αναγέννηση ενός λαού που στην εποχή του στέναζε κάτω απ τον Οθωμανικό ζυγό.
΄΄Αυτή η ράτσα μοιάζει με τον μυθικό φοίνικα, αναγεννιέται απ την τέφρα της αλλά και πεθαίνει μέσα στην τέφρα της΄΄ είπε με νόημα ο Πλούτωνας.΄΄Και ποιοι ήτανε εκείνοι που μεταλαμπάδευσαν το πνεύμα εκείνης της ράτσας?΄΄ρώτησε ξανά ο αναζητητής τον οικοδεσπότη τους.΄΄Οι εκτός Ελλαδικού γεωγραφικού χώρου Έλληνες της διασποράς,,καθώς και ξένοι ως προς την συγγένεια και καταγωγή μ αυτούς,δηλαδή οι απανταχού Ισοκρατικοί.΄΄
Κάποια στιγμή μέσα από το πλήθος που ψώνιζε,κάποιος αποσπάστηκε και έσπευσε με γοργό βηματισμό κοντά τους. Το παρουσιαστικό του φαινόταν γερασμένο και η όλη κατατομή του έδειχνε πως δεν ανήκε στην κατηγορία εκείνων που αναζωογονήθηκαν εκ σχάσεως΄΄Χαίρε ω Πλούτωνα και εκλεκτοί επισκέπτες ΄΄ είπε απευθύνοντας χαιρετισμό προς όλους.΄΄Καλώς τον χοντροκέφαλο Υπερίωνα,που ακόμα δεν έβαλε μυαλό΄΄είπε εκείνος χαριτολογώντας ,ενώνοντας τις παλάμες του σε χαιρετισμό.΄΄Και ούτε πρόκειται να βάλω πανμέγιστε υποχθόνιε άρχοντα!Επιθυμώ να κρατήσω τούτο που έχω,ως το θάνατο μου΄΄συνέχισε εκείνος χαμογελώντας καλοσυνάτα. Στο άκουσμα της λέξης ΄΄θάνατος΄΄ο αναζητητής ταράχθηκε,καθως τον είχε πληροφορήσει ο Αρχίλοχος ότι είχε για πάντα νικηθεί και ότι υπήρχε αιώνια ζωή.
Ο Υπερίωνας καταλαβαίνοντας ότι ο αναζητητής είχε πάθει σύγχυση,έσπευσε να του εξηγήσει για την διαφορετικότητα του ,έναντι των άλλων συγγενών όντων.
΄΄Εμείς σε τούτη την πόλη,διαλέξαμε τον έρωτα,,τη γέννηση,τον πόνο αλλά και το θάνατο και όχι τη σχάση και την αιώνια ζωή΄΄.Κατόπιν κρατώντας τον απ το χέρι,άρχισε να τον ξεναγεί στις ομορφιές της πόλης του.Μπροστά απ τα μάτια τους ξεδιπλωνότανε η Κλασσική εποχή ,με τις καλλιτεχνικές της δημιουργίες,τα ημικυκλικά θέατρα,τις παλαίστρες και τους καλλιμάρμαρους ναούς της.Οι άνθρωποι γελούσαν,αστειευόντουσαν,κουτσομπόλευαν ,λοιδωρούσαν,κραυγάζανε.Ενας κόσμος ζωντανός,που ειχε διαλέξει το δικό του μονοπάτι,ενστερνιζόμενος την Επικούρεια Φιλοσοφία και πρακτική,μεσα από την ηδονή και την καλοπέραση.Ο θάνατος, μια φυσική κατάληξη ,που αποδεχόντουσαν όλοι τους χωρίς θρήνους και δάκρυα .΄΄Ολα σβήνουν μ αυτόν ,φίλε μου,ακόμα και η ψυχή μας΄΄είπε κοιτάζοντας στα μάτια τον αναζητητή.
Marakos
συνεχίζεται
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | ο φοβισμενος αστυνομικός,ειναι το ιδιο επικινδυνος με τον αδίστακτο τρομοκράτη | | | |
|
iokasth
18-06-2008 @ 12:55 | To διάβασα προς το τέλος του Απογεύματος,
κοντα στο παράθυρο βλέποντας τον Ηλιο να γέρνει
στα νερά του Ιονίου κουρασμένος... να δροσιστεί..
αφήνοντας τις τελευταίες του ανταυγιες να χαιδέψουν τα δεντρα του κήπου. Πανέμορφη εικόνα!!
Ετσι διαβάζοντας, Απόλαυσα το γραπτό σου.
Καλό βραδυ Μαράκο μου.
ΝεφΕλλη
| | marakos1948
18-06-2008 @ 13:07 | πάντα ποιητική,πάντα ευαίσθητη,πάντα αγαπητή η Κοντεσίνα του Ιονίου μας.Σ ευχαριστώ | | Ναταλία...
19-06-2008 @ 05:18 | Καλό απόγευμα Μάριε απόλαυσα κι απόψε το γραπτό σου ::yes.:: ::up.:: | | marakos1948
19-06-2008 @ 06:31 | σ ευχαριστώ γλυκύτατη Ναταλία,νάσαι πάντα καλά | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
