Στην ανατολη του ηλιου γυρισα στο σπιτι μου
κοιταξα μες στον καθρεπτη και ειδα τον αλητη μου
ματια κοκκινα πρησμενα στο ξενυχτι δωθηκαν
μα δε ηταν δακρυσμενα εστω κι αν προδωθηκαν
ρεφραιν
Τι κι αν επινα για σενα μεχρι το πρωι
γυρισα στο σπιτι μου την ανατολη
κι απ τη στενοχωρια μου σταθηκα στα ποδια μου
και ειπα δεν βαριεσε κι ας με προδωσες και συ
Στην ανατολη του ηλιου γυρισα στο σπιτι μου
γιατι εγινε η ζωη μου ενα με τη τυχη μου
κι ετσι οπως περνουν οι νυχτες βλεπω μονο εναν αλητη
που τον αφησες μοναχο να γυριζει απ το ξενυχτι
