| |
Η κιθάρα μου και εγώ,
μένουμε ξεκουρδισμένοι,
πια στην άκρη για καιρό,
στη γωνιά σου ξεχασμένοι.
Μα χορδές δεν είμαι εγώ,
έχω μια καρδιά πονώ,
πάλι να αιμορραγώ,
όταν λείπεις και γι’ αυτό.
[B]Ρεφραίν
Δώσε μου αγάπη,
κάνω μόνο λάθη.
Έχω κουραστεί,
άκρη δε θα βγει.
Μάταια πια προσπαθώ,
ένα εαυτό να βρω,
που να μοιάζει στον παλιό,
πως θες χώρια σου να ζω.[/B]
Πρόσωπα στην πόρτα μου,
που μιλούν, γελούν, φωνάζουν,
δεν ακούν τα λόγια μου,
μα καθόλου δε με νοιάζουν.
Μόνο μια ζωή κρατώ,
είμαι άνθρωπος πονώ,
στο κενό σου ζω εδώ,
όταν λείπεις και γι’ αυτό.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
