Μια στιγμή κι άλλη μια .. δύο
ένα φως που σε τυφλώνει .. προβολέας
Μια στιγμή κι άλλη μια .. κι ένας κάποιος καθρέφτης
σε γυμνώνει .. κρύβεσαι
Είπες θα πάγω σ'άλλη γη .. άλλον καθρέφτη να' βρω
γλυκά να με παρηγορεί .. να έχω μνήμη παιδική
Είπες δεν έχω έλεγχο κατεύθυνσης .. παράσταση αρχίζει
κι ότι μπορεί να φύγει .. φεύγει φεύγει
Ο καθρέφτης σου κι εσύ .. σε διπλανά δωμάτια
το βλέμμα σου κι εσύ .. κι αυτός αυτός
Ρούχο διπλό η στίξη σου .. μαχαίρι και μολύβι
κύκλοι στο χαρτί .. και σκόνη στο γυαλί
Απόψε είσαι εσύ .. είσαι εσύ
(είδωλα θραύσματα και μύτες μολυβιών
και κουρελάκια και κουτιά χαρτόνια λέξεις όλα
προβολείς καθρέφτες θέατρο κι όνειρα
κόσμος χρόνος και ροή και σπασμένα γυαλιά όλα
ισορροπώ παραμιλάω και ξεντύνομαι
βουβάθηκα κουράστηκα ξορκίζω και παλεύω όλα)
Αλήθεια πού είναι εκείνος ο ήλιος που σου πήγαινε;
