LILA KIRA
22-06-2008 @ 00:47 | η γνώσει δυστυχώς έρχετε με τα χρόνια και τα παθήματα,τι καλά νά 'ταν αλλιώς,καλημέρα ::yes.:: ::up.:: | |
Θεττάλια
22-06-2008 @ 01:06 | Φιλοσοφικά λόγια, αγαπητέ, που ανοίγουν παράθυρο στην προσοχή μας να αποφεύγουμε μελλοντικά παραπατήματα. Όμορφο! ::mad.:: | |
φραγκοσυριανος
22-06-2008 @ 01:59 |
Εφίλησα μια Σφήκα στο ποτήρι βουτηγμένη
μ’ ένα κεντρί που έκρυβε σκληρό και αιχμηρό
γουλιά στο στόμα μου κρασί η οικουμένη
κατέληξε σε κάρφωμα στα χείλη μου πικρό
κι αφού το αίμα έσμιξε μαζί με το φαρμάκι
κατάπια ΄ στην ελπίδα μου , να μείνω ζωντανός
κι ας έφτυνα κι ας έπλενα το στόμα με μεράκι
κατάλαβα πως ζύγωνε ένας θάνατος αργός
και τότε αναλογίστηκα το πόνο που έχω δώσει
αυτούς πρώτα που πλήγωσα συγνώμη τους ζητώ
ας ήταν και ας το ήξερα να γεννηθώ με γνώση
κι αυτά όσα δεν εγνώρισα στερνά ακόμα αναζητώ
κατάφερα και στάθηκα ορθός , μα φοβισμένος
το χέρι μου ετέντωσα ψηλά στον έφιππο ουρανό
και έψαξα στα σύννεφα τον ήλιο που κρυμμένος
ενόμιζε πως έπαιζα παρέα του , άγαλμα και κρυφτό
στα μάτια μου το πέρασμα σαράντα χρόνια δρόμος
το τέρμα του εφώτιζε ζαβή ζεφυρόπλωρη αστραπή
μα πήρα την υπόσχεση πως δεν θα μείνω μόνος
στο θέρισμα απ‘ τ’ όργωμα βαριά σοφή συγκομιδή
γονάτισα αφέθηκα εξάπλωσα κι αγκάλιασα τη γη
και να , εγώ που χάνομαι μα η Σφήκα ταξιδεύει ζωντανή.
::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
letitbe
22-06-2008 @ 03:36 | σκετη ποιηση ::up.:: ::up.:: | |
Νικηφόρος Ουρανός
22-06-2008 @ 04:17 | ::smile.:: ::sad.:: | |
isidora
22-06-2008 @ 07:47 | κι αφού το αίμα έσμιξε μαζί με το φαρμάκι
κατάπια ΄ στην ελπίδα μου , να μείνω ζωντανός
κι ας έφτυνα κι ας έπλενα το στόμα με μεράκι
κατάλαβα πως ζύγωνε ένας θάνατος αργός
Ο στίχος φοβερος ::love.:: | |
spil †
22-06-2008 @ 11:57 | Εμπνευσμένο !!! | |
 |
