| |
Γιώργος_Κ
23-06-2008 @ 12:58 | Από πότε η παράνοια και το θέατρο χαρακτηρίζονται "αγάπη";
για σήμερα γεννιέται μια αγάπη, κι απ’ αύριο πεθαίνει ένα φιλί
γατζώνεται μια αγκαλιά στο μπράτσο σου και σβήνει
σαν νιόβγαλτο, ανάπηρο, νιογέννητο παιδί και σβήνει με το χρόνο
κι αυτό το λες "αγάπη";
| | Helene52
23-06-2008 @ 13:00 | ένας χρόνος μετά, σα τα δάκρυα πέφτουνε σφαίρες
η ψυχή δε βαστά και ο θάνατος τρώει τις μέρες
κι όμως έχω καιρό τα όνειρά μου να κάνω κορδέλες
χρώμα να ‘χουν λευκό, σαν αυτές που φορούν οι κοπέλες
ένας χρόνος μετά κι η καρδιά με φιλιά μ'αγκαλιάζει
έχει μάθει πολλά και χωρίς να μιλά αναστενάζει
ως κι η θλίψη κερνά σε ποτήρι δηλητήριο που στάζει
θα'ρθει κάποια στιγμή, για να δω την ζωή μου ν'αλλάζει.
Εξαίσιοοοο !!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Γιώργος_Κ
23-06-2008 @ 13:29 | Γεια σου Ελένη, πάρε και την πρώτη προφητική version
http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=12624 | | ΘΙΣΒΗ
23-06-2008 @ 14:13 | καλησπέρα!φανταστικά τα λόγια σου Γιώργο!!! ::yes.:: | | iokasth
23-06-2008 @ 14:49 | ΩΡΑΙΟΤΑΤΟ! ! ! ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ! !
Καλό ξημέρωμα.
ΝεφΕλλη | | l_uck_y
23-06-2008 @ 15:32 | giorgo uperoxo ::yes.:: | | Maria Olsen
25-06-2008 @ 06:37 | και θα ψάχνω να βρω κάποιους στίχους που χαίρονται ακόμα
χρώμα να ‘χουν λευκό, σαν αυτές που φορούν οι κοπέλες
Panemorfoi stoixoi... mpravo gia tin aisiodozia sou, etsi na se vlepw ::smile.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
