| |
Πόσα χαμένα ηλιοβασιλέματα!
Καμένα δάση, σιωπηλά
Στέκουν εκεί, στο διάβα του μισοσβησμένου μας αιώνιου πάθους
Θλιμένα κάρβουνα, στάχτες αλλοτινών ηφαιστείων
Ανεξίτηλες γραφίδες σχεδόν ξεχασμένου παρελθόντος
Σαν τα πεθαμένα άστρα
Κι όμως κάτι αφήνουν πίσω, κάτι σπινθηροβόλο
Φαίνεται στη ματιά μας
Όταν αυτή κάπου-κάπου λαμπιρίζει
Μες τ΄απέραντα σκοτάδια του χαμένου μας ορίζοντα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
