| |
Χαμενες ατλαντιδες......
σε ενα ταξίδι χωρις επιστροφη
Ο χρονος απλα κυλά.....
σαν τους δείκτες ενος ρολογιου αδυσώπητα...............
σαν ενα αγρίμι που τρωει τις σαρκες........
καποιου ανυπεράσπιστου
ξαφνου μεσα απο τα σωθικά μου
βγαινει μια κραυγή.....
Ενα αχ.....γεματο τοση πικρία.....
σαν καποιος να μου εμπιξε μαχαιρι
στην καρδιά......και μου αφησε μια πληγη που απλά αιμορραγεί.....
Μεσα απο κλειστες κουρτίνες......
κρυφοκοιτάζω.....τα συντρίμια....
ενος παιδικού ονείρου.....
που βλουλιαξε στα αποκαϊδια της ιδιας της ζωης.....
Τα ματια κοκκινα....η μυτη υγρή.....
λασπωμενες σκεψεις......και παντου χαος....
Οι ανθρωποι ξεχνουν....
οι συνειδήσεις.....ελαφρένουν.......
και τα γιατι μαστιγώνουν
του καθενος την σαρκα.......
Οι πολιτσμένοι.......ζουν σε εναν ουτοπικό κόσμο......
Οι υπολιποι σε μια κολαση.....
Ξεγραμενες ζωες......ανοχή......πικρία.....
δυστυχία.....και πολλυς πονος συνθετουν το παζλ....
μιας ζωφερής πραγματικότητας........
Αραγε.....ζουμε....η ονειρευόμαστε......;;;
αν ζω...θελω να πεθανω....
αν ονειρευομαι.....ευχομαι καποια στιγμή να ξυπνήσω.....
και να πλάσω εναν κόσμο με βάση τα δικά μου στεγανά...
τα δικα μου ονειρα και τις δικές μου προσδοκίες....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
