Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Η Σκιά
 
Μαύρο πέπλο
ονείρου κι εφιάλτη
με ακολουθείς ακατάπαυστα.
Γυρνώ να σε τρομάξω
να φύγεις μακριά μου
μα επιμένεις...
επιμένεις σωπηλά
και αθόρυβα
να γίνεσαι σκιά μου,
να παίρνεις το σχήμα μου,
να αντιγράφεις τις χειρονομίες μου...
κι όταν δεν σε κοιτάζω
με χλευάζεις και συνάμα
κλαις για την αστοχη πορεία μου,
για τα βεβιασμένα αντίο
και τις δειλές δικαιολογίες μου
για τα λάθη που
καναμε μαζί και ξαφνικά έγιναν θηλειά
και μας πνίγουν,
αλλά και πάλι μου ψιθυρίζεις
προχώρα και μην σε νοιάζει
το παρελθόν,
βήμα βήμα χτίζουμε το μέλλον μας,
μόνο που τα θεμέλια τρίζουν
με κάθε πρόσθετο βάρος...



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 4
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Φαντασίας,Αναμνήσεις & Βιώματα
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Οι μνήμες είναι ίχνη δακρύων
 
Xωρολάτρης
08-07-2008 @ 15:00
Ο ορισμός αυτού του "πρόσθετου βάρους" που λες ,θα μπορούσε -ανάλογα με την ερμηνεία που θα του δώσει ο καθένας- να φέρει τα πάνω κάτω σε αυτή την αλληλένδετη πορεία σκιάς και ατόμου που περιγράφεις τόσο όμορφα στο ποίημα σου..
Celestia
08-07-2008 @ 16:12
Παρα πολυ ωραιο!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::yes.:: ::theos.::
iptamenos_gatos
09-07-2008 @ 01:08
αυτο μαρεσε αληθινα ομως !!!!
Ναταλία...
09-07-2008 @ 03:58
βήμα βήμα χτίζουμε το μέλλον μας,
μόνο που τα θεμέλια τρίζουν
με κάθε πρόσθετο βάρος...

πολύ καλό ::yes.:: ::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο