Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271256 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Στη Μνημη Σου Φιλε
 ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥ ΦΙΛΟΥ -ΠΟΙΗΤΗ ΠΕΤΡΟΥ ΜΕΣΙΣΚΛΗ
 
ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΑ

Βήμα βαρύ με έφερε
σ’ αυτήν εδώ την άκρη
Όπου,….Δεν έχει θέση η χαρά
Κυρίαρχος το δάκρυ

Μαυροντυμένα σέρνονται
Κορμιά απελπισμένα
Γονατιστά προσεύχονται
Με χέρια παγωμένα

Κεριά, καντήλια, θυμιατά
Τριαντάφυλλα και κρίνα
Με μια φροντίδα περισσή
Στολίζουν κάθε μνήμα

Πόνος βουβός, πικρός καημός
Κι ένα γιατί στα χείλη
Ένα γιατί ατέρμονο
Απ την αυγή ως το δείλι

Δόξα, χρήμα, και όνειρα
Θαμμένα μες το χώμα
Νιάτα που δεν γνώρισαν
Του ‘έρωτα το χρώμα

Σε μαρμαρένιο πλαίσιο
Μικρά, γλυκά αγγελούδια
Σκορπούν το χαμογέλιο τους
Μα….είναι νεκρά λουλούδια

Και του γονιού η αγκαλιά
Που ναι γλυκιά σαν μέλι
Πλήρης κι αν είναι ημερών
ποιος να την χάσει θέλει;

Τον κύκλο ανοίγει της ζωής
Κάθε ψυχή σαν κλάψει
Και θα τον κλείσει κλαίγοντας
Αυτός που θα την θάψει

Με μια πλατιά επιγραφή
Πάνω σε κάθε μνήμα
ΕΝΘΑΔΕ ΚΕΙΤΑΙ ΜΗ ΛΥΣΜΟΝΗΤΕ….



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 7
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

ΤΟ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟ ΟΠΛΟ ΣΤΗ ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ!!!
 
Αστεροτρόπιο (Jeny)
10-07-2008 @ 12:28
αληθινό όμορφο.
Άθη Λ.
10-07-2008 @ 12:37
ΚΑΛΠΑΖΟΥΝ ΑΛΟΓΑ ΑΓΡΙΕΜΕΝΑ

Καλπάζουν άλογα αγριεμένα,
πετούν ερωτηματικά,
που φυλακίστηκαν σε μένα
κι ο χρόνος γράφει και μετρά.

Κέντρο του κόσμου ένα σημείο,
που ακίνητο μας κυβερνά,
εγώ γυρίζω το βιβλίο
κι εσύ διαβάζεις μυστικά.

Το απέραντο και το μεγάλο,
είναι μονάχα μια στιγμή
κι εμείς σε κάθε του σινιάλο,
περνάμε ατέλειωτη γραμμή.

Μέσ’ απ’ το φως και το σκοτάδι
και τη φωτιά θα γεννηθώ,
μέσα στου άπειρου το χάδι,
εκεί στο άπειρο θα ζω.

Απρίλιος 1995
Από την ποιητική συλλογή
ΩΔΕΣ ΤΩΝ ΘΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΝΤΙΘΕΣΕΩΝ
του Πέτρου Μεσίσκλη
Άθη Λ.
10-07-2008 @ 12:41
ΑΡΑΓΕ ΠΟΥ ΝΑ ΒΡΙΣΚΕΣΑΙ

Άραγε που να βρίσκεσαι,
που νάσαι αυτήν την ώρα,
μπορεί να κλαις ή να γελάς,
μπορεί με κάποιον να μιλάς
ή να θυμάσαι τώρα.

Τι να κοιτούν τα μάτια σου,
μπορεί τα όνειρά μου,
τα χείλη σου ποιόν να φιλούν,
ή πικραμένα δεν μιλούν,
όπως και τα δικά μου.

Όπου και νάσαι όπου γυρνάς,
τώρα το ξέρω δεν ξεχνάς
κ’ αν πέταξες σαν το πουλί,
εγώ σ’ αγάπησα πολύ.

1989
dodoka
10-07-2008 @ 13:32
ΑΘΗ ΜΟΥ Σ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΔΥΟ ΥΠΕΡΟΧΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΣΟΥ
Άθη Λ.
10-07-2008 @ 13:36
και τα δύο είναι του Πέτρου Μεσίσκλη.. με το δικό σου ποίημα μου κίνησες την περιέργεια να τον αναζητήσω για να τον γνωρίσω... καλό σου βράδυ ::love.::
Xωρολάτρης
10-07-2008 @ 13:39
Συγχαρτήρια για την ευαισθησία της αφιερωσής σου..και σε σένα Αθη για τα αποσπάσματα που μας παρέθεσες και μας βοήθησες να καταλάβουμε γιατι όντως "μή λυσμόνητε"
Oλιβίνης
10-07-2008 @ 13:53
Ας ειναι ελαφρυ το χωμα...
Πετρο καλο ταξιδι!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο